Radek Ziemniewicz, recenzje książek

To moje pierwsze spotkanie z Katarzyną Puzyńską i myślę, że było bardzo udane. Martwiec to trzynasta część serii książek o Lipowie i okolicach. Moje najogólniejsze wrażenie po lekturze tej książki orbituje wokół klasyki kryminału: mamy tu niezwykłe zdarzenie, trup ściele się gęsto, karty są wykładane na stół po kolei, pojawia się element zaskoczenia wraz z wyjaśnieniem wszystkich wątków i zakończeniem.

I cieszę się z takiego obrotu spraw. Książka jest doskonale zbalansowana. Mimo że to kryminał, nie jest to historia gore. Pojawiają się trudne tematy, ale mamy czas na to, żeby odetchnąć. Główni bohaterowie mają osobowość, a nie tylko zawody. Przykładowo mamy więc do czynienia z człowiekiem, nie tylko z policjantem.

Trochę czasu zajęło mi zrozumienie, że narrator, gdy opowiada o [...]

Katarzyna Bonda jest znaną autorką powieści kryminalnych. To moja pierwsza książka jej autorstwa. Muszę przyznać, że już rozumiem jej fenomen, mimo że nie do końca jestem przekonany czy to moja bajka. Książka splata ze sobą wątki pedofilii, porwań, szantażu, skandali, zaginięć nastolatków, pornografii, przemocy, seksu i brutalności. I to nagromadzenie tematów ciężkiego kalibru widzę jako pewną trudność w odbiorze tej książki.

Nie ukrywam, że na wyżej wymienione tematy trzeba po prostu umieć pisać. Wymaga to odwagi i przejścia do tzw. sedna. Opis brutalnego czynu, jeśli już pojawia się w książce, może napędzić akcję i wywołać określone emocje, ale może też pogrążyć pisarza. Na pewno Katarzyna Bonda umie pisać o tych trudnych wydarzeniach i sprawach.

Sam świat przedstawiony książki jest złożony. [...]

Ile w tej książce się dzieje! Jak można zmieścić na 300 stronach tyle treści? Ale co to jest za treść! Pierwszy raz w życiu czytając książkę miałem ciarki na rękach. Stanisław Lem w Solaris opowiedział nam historię, która wydarzyła się między dwoma lądowaniami. Książka zaczyna się od lądowania Krisa Kelvina na Stacji, a kończy jego lądowaniem na solaryjskiej górze lodowej.

Książka Solaris doczekała się 20 wydań w języku polskim! Jeśli wierzyć Wikipedii, została przetłumaczona na 42 języki. Nie dziwię się, bo to arcydzieło.

Człowiek wyruszył na spotkanie innych światów, innych cywilizacji, nie poznawszy do końca własnych zakamarków, ślepych dróg, studni, zabarykadowanych ciemnych drzwi.

Pierwsze, co w tej książce szybko do nas dociera, to bogactwo języka. Może to powierzchowne, ale dobór [...]

Tak jak wspominałem w jednym z wpisów po przeczytaniu fragmentu tej książki, nie wiedziałem, czego się spodziewać, gdy siadałem do lektury. Jest to według mnie książka wybitna, bo ma dwie niezwykle dla mnie wartościowe cechy: jest poruszająca i odważna.

Prowadź swój pług przez kości umarłych to opowieść o Janinie Duszejko, kobiecie, która spędza zimę na tzw. Płaskowyżu ponad Kotliną Kłodzką. W najbliższej okolicy znajduje się tylko dwójka sąsiadów, ponieważ zimą te rejony są trudne do życia.

Postać pani Duszejko od pierwszych stron jest czytelna i wyrazista. Wierzy w astrologię, nadaje ludziom własne imiona, jest weganką, szanuje zwierzęta i naturę. Potrafi z łatwością rozpoznać dobrego człowieka i okazać mu dużo serca. Ma swój moralny kompas, którym się kieruje, i nie boi [...]

Kupiłem tę książkę dobrych kilka lat temu. Nazwisko autora obiło mi się o uszy, więc pewnie chciałem zapoznać się z jego twórczością. Temat stalkingu już od dawna pojawiał się w mediach. Nie spodziewałem się jednak historii tak mrocznej, pełnej grozy i brutalności.

Co ciekawe, stalking nie jest tu ujęty w sposób, w jaki bym się spodziewał. Trudno jest go wychwycić z opowiadanej historii, bo głównym motywem są tutaj zbrodnie popełniane na młodych kobietach. Jest tu jednak coś jeszcze. Zabójca podgląda swoje przyszłe ofiary, nagrywa je z ukrycia i publikuje filmy na YouTube. Tak trafiają one do policji 10 minut przed popełnieniem zbrodni. Policja próbuje rozpoznać dom, ofiarę, ale gdy dociera na miejsce, jest już za późno...

[...] stalker prawie zawsze [...]

Oczywiście, że nie napiszę bezstronnej recenzji książki Jørna Liera Horsta, bo seria powieści o komisarzu Williamie Wistingu już dawno porwała mnie bez reszty. A może gdyby któraś z części była kiepska, przyznałbym to otwarcie? Pewnie tak by było. Muszę zatem stwierdzić, że kolejny raz ten autor po prostu stworzył niesamowicie wciągającą historię...

Morderstwo miało zawsze wiele twarzy. […] Nieutulona w żalu matka, zrozpaczony współmałżonek, wpadające w histerię rodzeństwo, płaczące dzieci.

Jørn Lier Horst to nie tylko pisarz, ale także były oficer śledczy. Jego doświadczenie przebija się przez kolejne stronice prozy, którą tworzy. Jest bardzo skrupulatny i rzeczowy. Skupia się na konkretach, przez co można mieć wrażenie, że jest nad wyraz oszczędny w słowach. Jednak dosyć szybko staje się to zaletą [...]

Jørn Lier Horst kolejny raz pokazuje wysoką klasę swojego pisarstwa. W książce pt. „Bez granic” poznajemy historię grupy internautów, którzy na internetowym forum próbują rozwiązać zagadkę śmierci przyjaciółki jednej z forumowiczek. Jedni przeglądają zdjęcia zrobione w dniu zabójstwa i pobrane z social mediów, inni analizują dane i artykuły dostępne w sieci. Zjawisko amatorskiego i grupowego prowadzenia śledztwa online nazywa się crowdsolvingiem i dowiedziałem się o nim właśnie z tej książki.

Na szczęście akcja książki nie toczy się tylko w internecie. Książka ma ponad 400 stron i każda strona jest wypełniona treścią po brzegi. Autor potrafi przykuć uwagę czytelnika. Mniej więcej w połowie nic nie mogło oderwać mnie od lektury.

Postać Williama Wistinga jest bardzo dojrzała. Pisarz stworzył postać komisarza, który [...]

Ostatnie kilka wieczorów spędziłem razem z poradnikiem dla tych, którzy są „nieporadni społecznie”. To określenie należy traktować z przymrużeniem oka, tak jak i cały poradnik.

Książka została podzielona na kilka obszarów w formie rozdziałów: o przełamywaniu lodów, o wychodzeniu na wrogie terytoria, o radzeniu sobie w pracy itd. Poradnik autorstwa tego francuskiego autora jest współczesny, co zdecydowanie pomaga odnaleźć się w gąszczu społecznych interakcji. Również przy pomocy technologii, która przychodzi nam z pomocą, gdy kontakty międzyludzkie stanowią dla nas kłopot.

W erze globalizacji przekraczanie granic stało się tak powszechne, jak w epoce napoleońskiej, tyle że nie wiąże się z aneksją terytoriów.

Na tę książkę można spojrzeć z kilku stron. Jest to poradnik, który może przeczytać każdy. Nie ukrywam jednak, że [...]

Niewiarygodna opowieść, którą czyta się z przekonaniem o tym, że dzieją się niestworzone rzeczy. Ale autor nie próbuje nas nakłonić do tego, abyśmy uwierzyli, że to mogło się zdarzyć. Wręcz przeciwnie...

Jo Nesbø wplata elementy fantastyczne, bawi się konwencją, wraca do thrillera. Po to tylko, by za moment książka przepoczwarzyła się w lekturę dla młodzieży. Ale to tylko pozory! Trudno się od tego oderwać, bo chcemy wiedzieć, jak to wszystko zostanie wyjaśnione. Jak rozwikłane zostaną zagadki. Co czai się na końcu tej historii. I gdy się już tego dowiadujemy, wszystko układa się w logiczną całość. Magia.

Nigdy nie wolno ufać swojej pamięci […]. Ona daje ci tylko to, czego potrzebujesz. Więc… równie dobrze można jej zawierzyć.

Ten norweski pisarz znany [...]

Jørn Lier Horst nie jest mi obcym autorem. Dał mi się poznać jako bardzo konsekwentny i przekonujący pisarz, nawet jeśli opowiada niesamowite historie. W jego książkach nie ma cudów rodem z kryminalnych seriali z USA. Tutaj twarde skały Larviku skąpanego w bezlistonym słońcu kryją zagadkę niewyjaśnionego zaginięcia młodej obiecującej piłkarki ręcznej. I potrzeba rzetelnej pracy komisarza Wistinga i jego ludzi, aby tę zagadkę rozwiązać.

Myślę, że jak dotąd, to moja ulubiona książka tego pisarza. Młoda piłkarka zostaje uznana za zaginioną. Śledztwo przez wiele dni nie posuwa się do przodu, a sprawa staje się coraz bardziej zagmatwana. Pozornie nie łączące się wątki śledztwa sprawiają wrażenie powiązanych. Intuicja podpowiada komisarzowi Wistingowi, że w sprawach takich jak ta, nic nie jest dziełem przypadku. [...]

Przeczytałem książkę Oczami psa kilka lat temu. Obecnie nie dzielę życia z żadnym z psiaków, ale od tamtego czasu na przestrzeni lat miałem przywilej mieszkać z trzema psami i z kotem (nie jednocześnie). Dzielenie życia z czworonogiem to piękna sprawa i z wielkim wzruszeniem wróciłem do cytatów z tej książki.

Sama książka jest wyjątkowa. Autorka w przystępny i często humorystyczny sposób wprowadza nas w świat widziany oczami psów. Często okazuje się, że wydaje nam się, iż psy nie potrafią nam czegoś powiedzieć. A jednak zwykle mówią wszystko, co trzeba. My tylko nie potrafimy tego odpowiednio zinterpretować.

Posiadanie psa to wielka przygoda i ogromna odpowiedzialność. Pamiętam, że gdy czytałem tę książkę, widziałem się właśnie jako psiarza. Później życie wrzuciło mnie do jednego mieszkania z kotem i stałem się nie tylko kociarzem, ale psio-kociarzem. Nie widzę już binarnego świata, gdzie można lubić albo psy, albo koty. Można wiele nauczyć się i od psów, i od kotów, i nie dawać się zaklasyfikować tylko do jednej grupy.

Zrozumieć lepiej zwierzęta, to także poznawać bardziej świat, a co za tym idzie, siebie. Książka Oczami psa to nie tylko lektura dla psiarzy. Chociaż ta grupa z pewnością będzie zachwycona. Myślę jednak, że każdy odnajdzie w niej coś dla siebie. W końcu nawet gdy nie jesteśmy właścicielami czworonoga, psy stanowią nieodłączną częścią naszej historii i kultury.

To lektura lekka, dobrze napisana, o uroczej tematyce. Bardzo konkretna i podparta badaniami. Chwilami zabawna, a chwilami wzruszająca. Gorąco polecam.

Książka opowiada losy dwóch mężczyzn. Obydwaj wędrują do kolejnej farmy na zachodzie Stanów Zjednoczonych, aby mieć kwaterunek i zarobić trochę pieniędzy. George jest drobny, sprytny i to on decyduje. Lennie jest silny, potężnej postury. Jest także ograniczony umysłowo, podąża za George'em i stara się robić to, co ten mu każe.

Lennie ma silną potrzebę głaskania puchatych i miękkich materiałów oraz zwierząt. Jego marzeniem jest posiadanie kilku królików właśnie po to, aby mógł je głaskać. Niestety, jest bardzo silny, co ściąga na niego kłopoty. Jego siła objawia się nie tylko w tym, że zabija drobne zwierzęta, chcąc je tylko głaskać, ale także miażdży rękę synowi właściciela farmy, gdy ten zaczyna go bić.

Jest to dla mnie bardzo trudna książka. Przeczytałem ją [...]