marekg napisał:

"Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność... Wybierz sobie jakiś cel, jakikolwiek i zacznij nowe życie."

a ja pierwszy raz od dawna się uśmiechnęłam :)

---
PS. uśmiechnęłam się szczerze, bo jakoś lżej mi się zrobiło na duszy.
miło znaleźć pokrewną duszę i czytać jej myśli

biały orzeł wzbił się pod niebo
szybuje z szeroko rozostartymi skrzydłami
pod czerwonym niebem wschodzącego słońca
zatacza łuki i mknie przed siebie

biały orzeł

duma narodu wpatrzonego w blask, biel skrzydeł, oczu błysk
duma obrońców, walecznych dusz, duma serc

biały orzeł mknie, szybuje pośród chmur
świadomy swej wolności, magii, mocy, piękna
korzysta z każdej chwili, siły. biały orzeł

biały orzeł rodzący się z naszych serc

---
20.04.2024 r.
Emilia Ewa Szumiło

Przestała lubić telefony. Nie czekała już na ich dźwięk. Odbierała jednak mechanicznie, bez emocji. Również tego dnia.

Telefon dzwonił trzy razy, zanim podniosła słuchawkę. Znajomy szorstki głos rozpoczął rozmowę. Poruszał różne tematy, miał żal, że nic nie wie, że się nie spotykają, po czym zaczął rozprawiać na temat, który poruszyła wraz z mężem kilka dni temu. Cytował jego słowa. Mówił, jakie jej mąż ma zdanie.

Zapytała, skąd wie, czy mąż mu to mówił? Zaprzeczył. Zaczął chrząkać, bezładnie się tłumaczyć, zmieniać temat, oskarżać. Nie wiedział, jak logicznie wybrnąć z tej niekomfortowej sytuacji. Pożegnał się naprędce, jakby uciekał przed własną wpadką. Skompromitował się. Potwierdził, że umyślnie podłożył podsłuch. Przecież jedynie on był w mieszkaniu od śmierci jej syna.
Kobieta we łzach - Kompromitująca rozmowa

Autor: Emilia Ewa Szumiło
Kobieta we łzach - fragment
17.04.2024 r.

Zadzwonił telefon. Ulubiona melodia rozległa się po pokoju. Podniosła słuchawkę, ciepłym głosem powiedziała "słucham". Nikt się nie odzywał. Cisza potwierdzała, że to kolejny "żart". Wiedziała, że musi odpuścić. Denerwowanie się problemami nie miało sensu. Cisza w słuchawce tak głośno krzyczała, że ona nie chciała nawet nic mówić.

Wróciła do kuchni. Robiła gulasz z ziemniakami. Chwilę postała, zastanawiając się co jeszcze, a następnie wyjęła z lodówki kolejne produkty. Kolorowe warzywa były idealne na letnią sałatkę. Znowu zadzwonił telefon. Już miała nie podchodzić, ale wycofała się z tego zamiaru. Przecież mógł dzwonić ktoś inny.

Odebrała. Ktoś charczał. Tak dziwnie, nieznajomo. Tylko charczał. Kilkakrotnie odezwała się. Setki myśli przebiegły jej głowę. Charczenie ustało, cisza spowiła przestrzeń. "Rozmowę" zakończył gromki śmiech grupy ludzi. Kobiece i męskie głosy mieszały się ze sobą. Jakiś odgłos kartek z biura, drukarki i... cisza. Rozłączono.

Gulasz się udał lepiej niż życie.

---
Kobieta we łzach - Telefon i gulasz
Autor: Emilia Ewa Szumiło
17.04.2024 r.