Stalker zawsze tworzy w swojej wyobraźni relacje z ofiarą, relacje, które dla niego są prawdziwe i odwzajemnione.

Dla stalkera prześladowanie jest uzależniające jak narkotyk, nie może przestać, musi się zbliżyć, nawiązać kontakt, dawać prezenty, a potem rozwinąć prawdziwą relację we własnej głowie. Na zewnątrz okazuje zazwyczaj uniżoną wdzięczność, ale tak naprawdę jest niesłychanie pamiętliwy i zazdrosny.

- [...] dopiero co rozmawiałem z prokurator [...]. W jej ocenie dowody są mocne.
- Puzzle nie są rozwiązane tylko dlatego, że trzy elementy do siebie pasują.

[...] stalker prawie zawsze jest pamiętliwy i myśli perspektywicznie... Zainwestowany czas uzasadnia roszczenia własnościowe, to część wytwarzanej quasi-relacji.