Mojej teściowej twarz
jak ugotowany
w mundurku ziemniak
obojętnie patrzy przymrużonym okiem
choć powieki rysują
zimowy krajobraz

Widzę jak unosi się
na prześcieradle kry
spleciona mackami
syntetycznych ośmiornic

Przez tą rurkę
tą strzykawką
wciskają smaczny obiad
do żołądka
z pominięciem kubków smakowych

Na wyświetlaczu serce
przemieszcza się spokojnie
maszyna dozuje leki
pielęgniarka stara się jak może
dogląda
spod kołderki
wystaje stopa
na palcach powykrzywiane paznokcie

Trzeba już iść
żona głaska po twarzy mamę
i mówi do śpiącej

Korytarz jest długi
ktoś za drzwiami jęczy
i mówi Boże
i mówi Boże
Boże

Jezus zmarł
za trzy dni ożyje
na tę okoliczność
w drugim dniu
pojawiła się polarna zorza
i cudownie zachwyciła
ludzi

Dziś zamieszczą zdjęcia
ludzie pokażą
swoje najciekawsze ujęcia
będą wysyłać kartki z zajączkiem
jajkami
a Jezus będzie siedział
przy stoliku
w starej literackiej kawiarni
sam na sam
z filiżanką kawy
i pożółkłym romansem

Czy ktoś go widział
na przystanku
ponoć zmartwychwstał
ale przyćmiła go zorza polarna

26 03 2024

Nie życzę nikomu stu lat
moja znajoma w wieku osiemdziesięciu
jest jak kwiat
nawet nie kręci oczami

Oddycha za nią
maszyna
a ona wzrokiem wbita w sufit
patrzy
nawet nie w jeden punkt
w bieli pustkę

Na ścianie krzyż
ze zmarniałym Jezusem
który teraz w niebie królem
ale ma tyle spraw
załatwiana
do pościerania mgławice
i pył z Neptuna

Taki to teraz świat

Tu
w tym mieście
na tej stacji
na tym peronie
jakby przyklejony do bruku
zalega człowiek

Ktoś próbuje go obudzić
szpicem wizytowego buta
bo ręką brzydzi się dotknąć
stygnącego strupa

Kosmata smutku kupa
jak z mroku góra
spod której wypływa strumyk
ze skórzanej teczki
wyciąga szyjkę
butelka wódki

Obraz zostaje jak w skrzynce list
pociąg rusza
wyobraźnia kreśli
obraz dzieciństwa
gdzie człowiek ten
idąc do szkoły
chrupał andruta...