Twórczość, I.Anna

Tak umiłowałeś człowieka
Że dla tej miłości
Dałeś się zabić...
A śmierć stała się ocaleniem...
Naszym ocaleniem ...
Cisza pod Twoim krzyżem
Czci bezmiar Twej ofiary
I zawstydza ...
Powinna krzykiem stawać się co dnia ...
Wybacz, wybacz Panie ...
Czy padając dziś na kolana
W końcu zrozumiem więcej...
Czy nadal będziesz cierpliwie czekał
Na nawracające się serce?

Szastasz słowami niczym grochem o ścianę...
A ja chciałabym być ścianą...
Pozostaje jednak pusty już uśmiech...
Ulotność i delikatność chwil
Jak piękny kruchy kwiat
Łatwo szybko zniszczyć
Egoistycznym dotykiem...
Zapatrzeniem w siebie..
Oceny przechodzą nader łatwo przez idealnie piękne usta ...
Ślepiec próbujący opisać piękno świata
Nigdy nie zrobi tego rzetelnie ...
Wpasowywujac się w nie swoje buty
Spojrzenie zostaje nie zmienne ...
Nie żal chwil, które nie powinny się zdarzyć...
Żal czasu straconego na te chwile ...

Czas...
to my jesteśmy jego gospodarzem i choć mogło by się wydawać, że obecnie ziemia szybciej się kręci i godzina jest krótsza, to jednak ilość zajęć i bodźców docierających do nas powoduje brak czasu...
Brak czasu...
to chroniczne poczucie spowodowane jest niegospodarnością ....
Aż pewnego dnia żal staje się dojmujący ...
Czasu nie można odzyskać, można jednak zmienić swoją gospodarkę by go zyskać...

Ten człowiek jest jak trucizna...
Codzienna mała dawka ...
Tak po trosze znieczula...
Serce

Święty Walenty - patron zakochanych i chorych psychicznie ... wbrew pozorom to mogą być jedni i ci sami ludzie ...

Świat bez Ciebie staje się milczeniem, tylko krwawiące serce wciąż bije...
W tej ciszy słychać jedynie szum krwi...
A dni zmieniają się w lata...
Czy można kochać tak milcząco?

Życie potrafi zaskakiwać i cała sztuka polega na tym by umieć na to czekać, a gdy tak się stanie, być przygotowanym...

Bywa taki czas bezsłowny gdzie wystarczyć może tylko myśl, że istniejesz...
I to już jest wszystkim, co potrafi odmienić czas i postrzeganie...
I co jest ważne - wywołać uśmiech...

Zamyślenie w Twoich oczach
Budzi niepokój
A co jeśli barwną tęczę
widzisz poza nami...
Dawno odleciały motyle ...
One żyją krótko nie karmione.
Słońce zachodzi kolejny raz
kończąc swoją wędrówkę z tej strony kuli...
Cóż nas czeka
jeżeli efekt motyla
dotarł właśnie do nas....

Kiedy słów naszych przypadkowe spotkanie
Budzi ciekawość
Taki ten lekki błysk zainteresowania
co staje się zalążkiem
Zmienia się przestrzeń
Bogatsza o to zaistnienie

Na początku to tylko słowa tworzą lepką lekko słodką pułapkę
W której czas oddziela prawdy...
A codzienność nasyca się
Narodzinami nowego
W myślach zaczyna żyć
I lekko szumieć echo
Nie wypowiedzianego pytania
Kim jesteś ...
Kim jesteś?
I dlaczego...

Nie masz już na mnie wpływu
Nie zranisz bardziej
Nie będziesz patrzył
z satysfakcją na moje łzy.
Nie zrani mnie żadne słowo...
Pełne politowania moje spojrzenie
Zawieszone w przestrzeni
ponad Twoim skażonym wzrokiem...
Kolejnej szansy nie będzie
Tej ostatniej
niemal nie przeżyła moja dusza...
Czuję ulgę...
już nauczyłam się niczego nie oczekiwać...
A jednak czekam...
na zapowiadane twe porządki...
Już nie boję się życia...
Życia bez ciebie też...
Wygasła twoja moc
Niech spełnią się
te martwe noworoczne życzenia:
"Bądź szczęsliwa"

Każdy ma swoją historię ...
Życie, które nosi w plecaku
I słów w pamięci tysiące
co kluczem,
każde do innego zamku...
Twierdza zbudowana ze zdarzeń, o których serce pamięta ...
I toczy się ciągle historia
Choć nie raz już była przeklęta...
Zatacza koło nawet gdy czas w przód płynie...
Nic się nie zmieni dopóki
Syzyf z plecakiem swojego głazu nie pominie...