Éric-Emmanuel Schmitt, recenzje książek

(mini recenzja mini książeczki)

"Kto jest dobry? Kto zły? Nie ma ludzi dobrych i złych, są tylko złe albo dobre uczynki. I ludzie, którzy miotają się między nimi."

»Tektonika uczuć« to krótka książeczka w formie dramatu. Sama forma z charakterystycznymi didaskaliami nie pomaga w czytaniu, a wręcz przeszkadza. Być może chodziło o uzyskanie większej dynamiki poprzez dialogi i to częściowo się udaje, bo są rzeczywiście dynamiczne, jednak tak jak wspomniałam, wyjaśnienia sytuacyjne wytrącają z płynnego czytania. Czułam się zmuszana do wyobrażania sytuacji, chociaż i tak to się przecież dzieje, kiedy tekst napisany jest zwykłą prozą. Natomiast jeśli dramat byłby wystawiony na scenie to aktorzy z pewnością dodali by żywej dramaturgii, bo jeśli mowa o uczuciach, bardzo silnych uczuciach: miłości i [...]

Niewiele rzeczy jest dla mnie przyjemniejszych niż odbieranie paczek z książkami do recenzji. Uwielbiam ten element zaskoczenia, nie mój- a więc nieoczywisty- wybór, i swoją ciekawość, na co też trafię tym razem?
Autor znany pewnie wszystkim z "Małych zbrodni małżeńskich", czy "Oskara i pani Róży". Tym razem nie sztuka, nie powieść, ale podróż. Dla autora zapewne najważniejsza w życiu- do Ziemi Świętej, śladami Jezusa. Co zaskakuje, nie jest to podróż poetycka, pełna szeroko otwartych oczu, zachwytu, miliona przymiotników, że słońce takie, niebo zachwycające, a ludzie wspaniali. Podróż bardzo osobista, do wnętrza siebie, swoich przekonań, wiary, rozliczenia, wspomnień. Nauki. Filozofii. Świata duchowego w mocnym połączeniu z wiedzą. Co wiem, co myślę, co czuję, czego doświadczam. Odnoszę wrażenie, że to co autor [...]

"[...] ludzie najczęściej nie zjawiają się przed merem czy proboszczem, będąc w pełni władz umysłowych. Są zaślepieni, omamieni namiętnością, dręczeni rozkoszą, jeśli spełnili akt małżeński, zżerani niecierpliwością, jeśli go nie spełnili. Pobierają się chorzy, [...] rzadko osoby przy zdrowych zmysłach."

Książka zaczyna się obiecująco, pamiętam swoje o!, skoro autor wprowadza takiego świadomego bohatera, to sposób przedstawienia tematu (żeby nie powiedzieć problemu) miłości może mieć ciekawą perspektywę. Pierwsze zapoznanie z bohaterami odbywa się poprzez wskoczenie im do łóżka. Przez piętnaście (dość krótkich) rozdziałów poznajemy mieszkańców tytułowego placu z ich intymnej strony. Po czwartym rozdziale zaczęłam notować listę imion (łącznie to trzydzieści osób na 160 stronach sic!) i kartkować książkę, czy aby nie będą to tylko luźne wariacje na temat. Kolejne rozdziały, [...]

Po przeczytaniu ostatniej książki potrzebowałam czegoś innego, zmuszającego do refleksji. Sięgnęłam po książkę “Oskar i pani Róża” i ta książka zostawiła mnie na długo w stanie takim, który trudno nazwać. Co ja bym zrobiła, gdybym wiedziała, że mi lub moim dzieciom zostało kilka dni życia? Bo o tym właśnie opowiada ta historia.

Oskar to dziesięciolatek chorujący na białaczkę. Swoje ostatnie dni spędza w szpitalu po operacji, która się nie udała. Lekarze stracili nadzieję. Czasami i oni są bezsilni, choć wykonują swoją pracę najlepiej jak potrafią. Medycyna zawodzi. Rodziców również w pewnym sensie ta sytuacja przerosła, ale jestem daleka od ich oceniania. Dopóki nie spojrzy mi w oczy choroba mojego dziecka, nie ocenię żadnego rodzica mierzącego się z takim cierpieniem.

Na [...]

Cóż, książka jest zachwalana słowami wydarzenie literackie na miarę Małego Księcia. I faktycznie, z Małym Księciem treść tej książki się kojarzy. Bo pojawia się Róża, jest mały chłopiec, który ma pewną misję (i jest tytułowym bohaterem). Są też baobaby przez moment.

Jeśli Antoine de Saint-Exupery opowiadał nam bajkę o oswajaniu, przyjaźni i miłości między ludźmi, tak Éric-Emmanuel Schmitt przenosi te relacje na płaszczyznę między człowiekiem a Bogiem.

Czy warto po nią sięgać?
Nie wiem, na mnie nie zrobiła takiego wrażenia, którego mógłbym się spodziewać po takich zapowiedziach. Nie odmieniła mojego życia. Może jest ono w nieodpowiednim na takie treści etapie. Nie straciłem chyba nic z jej powodu, nawet czasu wiele nie upłynęło od pierwszej strony do ostatniej.

Może ktoś będzie miał bardziej zachęcające opinie na jej temat. :)

Ewangelia według Piłata (2003)
kategoria: literatura piękna obca
liczba stron: 237
cena: 29,90
wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
ocena: 10/10

„Myślimy, że powietrze jest przejrzyste, a nagle odkrywamy, że nie da się go przeniknąć.”

DWIE DROGI

„Ewangelia według Piłata” jest swego rodzaju duchową ucztą. Pokazuje zupełnie inny punkt widzenia, który znany jest dzięki Kościołowi Katolickiemu. Broń Boże, nie jest to książka, która obala religię. Raczej jest to powieść, która ukazuje inne oblicze Jezusa.
W książce mamy do czynienia z Jeszuą z Nazaretu. Jest to niezbyt utalentowany cieśla, któremu w życiu towarzyszy tylko pustka… Dlatego pragnie znaleźć na ziemi swoje miejsce, by ją wypełnić. Obraz Boga, jakiego przedstawia nam Éric-Emmanuel Schmitt, jest na wskroś ludzki. A my często zapominamy, że jesteśmy przecież stworzeni [...]

Miałam ciężki dzień, dostałam jedynkę z fizyki. Natalka się na mnie obraziła i spóźniłam się na autobus. Snułam się przez godzinę po mieście i marzyłam, żeby ktoś cofnął czas. Dlaczego prześladuje mnie pech? Czy urodziłam się pod zła gwiazdą? Czy ktoś usilnie pragnie mnie doświadczyć i zepchnąć na dno rozpaczy? Kiedy obwiniałam cały świat za swoje niepowodzenia i myślałam, że nie może istnieć ,,beznadziejność beznadziei”, jakiś beznadziejnie niezrównoważony typ wjechał w wielką kałużę i zrobił mi kąpiel od czubka nosa po same stopy. Nie! Dotarło do mnie, że szczęście to ,,coś”, co opuściło mnie na zawsze. Czyżby spełniała się moja osobista Apokalipsa? Przypomniałam sobie słowa Miłosza ,,innego końca świata nie będzie”, mój koniec stawał się tu i teraz. Przemoknięta do [...]