Papugi z placu d'Arezzo

Tak, jeszcze minutę wcześniej była gotowa zdradzić swój sekret, bo są takie chwile, kiedy człowiek chciałby rozgłosić coś, co od zawsze skrywa, tajemnice, które najdłużej przemilczał, ponieważ to one nas definiują, ponieważ to one zlewają się z naszą tożsamością, ponieważ to one pozwalają stwierdzić: to ja.

"Miły nocny ptaszek, gadatliwy, palący, pijący, społecznie uciążliwy, nieznoszący wychodzić częściej niż jeden wieczór na miesiąc, wolący raczej zostać u siebie, snob, zakochany w muzyce aż do przedawkowania i rozprawiający o niej, kiedy nie słucha, szuka ptaszyny o równorzędnej naturze, depresyjnej, przesadnej – histeryczka mile widziana – bez talentu do gotowania, niegospodarnej, w celu prowadzenia namiętnych dyskusji. Majątek obojętny. Maniaczki seksualne wykluczone. Kandydatki do małżeństwa również. Jedyny wymagany warunek: mieć ładny głos i nie mówić głośno. Przysłać kasetę, która zostanie przesłuchana. Wszystkie kandydatury będą rozpatrywane z taką samą stronniczością."

Trzeba być ignorantem, jeśli chodzi o homoseksualizm, aby uważać, że mężczyzna kocha w drugim mężczyźnie wyłącznie siebie samego, że troszczy się o swoje odbicie. To dawne pozostałości freudyzmu uważać homoseksualizm za erotyzm w lustrze.

Ten temat, "wierność", wprawiał go w zakłopotanie, bo wywoływał tylko binarną refleksję: albo było się za wiernością, albo przeciw. Smutne, co? Albo popierało się klasyczną przysięgę małżeńską, ideę religijną, społeczną, krótko mówiąc: ustanowiony porządek, albo łamało się ją w imię wolności. Teza i antyteza wznosiły więzienie. Między konformizmem i nonkonformizmem nie znajdował miejsca dla siebie.