Zeszyt Filozofia, Wilkołak

Nikt nie potrafi być bezstronnym czy mądrym obserwatorem ludzkiego życia, jeśli obserwacji swych nie dokonuje z pozycji człowieka, którego nazwalibyśmy dobrowolnym biedakiem.

Być może życie wymaga rozszyfrowania jak kryptogram. Tajne schody, ramy, z których obrazy gwałtownie wypływają i znikając ustępują miejsca archaniołowi z mieczem albo tym, co w każdej sytuacji muszą iść do przodu, guziki, których nie naciska się bezpośrednio, a które powodują przesunięcie się ścian i całych pomieszczeń w górę, w głąb, oraz natychmiastową zmianę dekoracji; można ujmować największą duchową przygodę jako podróż do tego raju pułapek.

Starając się określić swoją tożsamość, ludzie często robią coś na kształt listy zakupów, wypisując wspólne cechy. To błąd. Znacznie lepszy wynik osiągnęliby, tworząc listę wspólnych konfliktów i dylematów.

Rzadko doceniamy jak wspaniałe jest to, że człowiek może przeżyć całe swoje życie bez popełnienia choćby jednego naprawdę poważnego błędu – jak na przykład wetknięcie widelca w oko, albo użycie okna zamiast drzwi.

Przez głowę przeleciała mu myśl, że piękno jest iskrą, która zapala się, gdy mimo odległości lat zetkną się nagle ze sobą dwa różne pokolenia. Że piękno jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.

Większość istot we wszechświecie nie jest w stanie się nudzić, bo nie ma pewnego intelektualnego zapasu, naddatku, który pozwoliłby im się zorientować, iż rzeczywistość nie jest w stanie sprostać ich oczekiwaniom. Starcza im go na tyle, żeby tę rzeczywistość jakoś na bieżąco ogarniać.

Znam wielu bardzo inteligentnych ludzi, profesorów/ek, literatów/ek, artystów/ek, którzy mówią: „Bardzo łatwo się nudzę”. Oni potrzebują dużej stymulacji, żeby w ogóle móc jakoś funkcjonować. Na przykład niemiecki reżyser Reiner Werner Fassbinder mógł pracować tylko wtedy, kiedy miał włączone cztery telewizory, dwa magnetofony naraz, przy tym cały czas chodził...

Bartłomiej Dobroczyński (rozmowa o NUDZIE)

Druga rzecz - nuda świadczy jednak o względnym luksusie. Większość ludzi na tej ziemi nie ma czasu ani warunków, żeby się nudzić. Całą energię i uwagę wkładają w przetrwanie. Człowiek głodny, człowiek, któremu jest zimno, który ucieka przed wojną albo nagle trafia do niewłaściwej dzielnicy, się nie nudzi. Innymi słowy, jeśli stać cię na nudę, to znaczy, że nic ci nie zagraża. Jesteś bezpieczny.

Bartłomiej Dobroczyński (rozmowa o NUDZIE)