Twórczość, maty

Gdy zapłaczesz, niech łzy spłyną po jego ramieniu
Gdy się ucieszysz,to na jego wyczekiwany powrót
Jeśli zwątpisz , otul się skrzydłami jego troski
Znajdź w nim beztroskę
Niech będzie godzien,Twojej wspaniałości
Nie pamiętaj o mnie
W głębi Twoich spojrzeń ukrywa się prawda
Głosi , że tego właśnie chcesz
Więzi zostały zerwane
Rozdział został zamknięty
Jeśli to cena Twojego prawdziwego szczęścia... warto

Myśl o przeszłości otwiera blizny
Żal wypływa z nich, niczym krew
Krzepnie,brudzi sumienie
Nostalgiczny byt
Pójdę w zapomnienie, by się opamiętać
Wyjdę z siebie ,by nie powrócić

Z własną krwią na rękach
Odliczoną ilością oddechów
Idę
Zrzuciłem już wcześniej szatę niepewności
Po korytarzach pamięci snują się już tylko cienie ponure
W tłumach nie dostrzegam już nikogo
Niosę przytłaczającą pieśń westchnieniami
Gubię łzy, choć nie płaczę
Niech inni decydują co po mnie zostanie
Niech znajdą wspomnieniem kategorię, w której będę tkwił
Na chwilę, na dłużej, na zawsze
Idę
Tobie chylę czoło
Światu kłaniam się nisko

Miłość jest między innymi sposobem na regenerację naszego człowieczeństwa
Odbudowuje w nas istotne wartości , które zawiść i egoizm zdołały wyplewić lub sprawić ,że były niewidoczne.

Kryształowe serce roztrzaskane w drobny mak
Pogodny wzrok zdjęty przez oberwanie chmury
Koszmar zapieczętowany podłością
Dusza nieskazitelna,obarczona ciężarem cierpień
Poznany jako piękno kwiatu
Zapamiętany jako trujący cierń
Więdnący we wspomnieniach
Zranił zbyt boleśnie
Istota ich więzi umiera powoli
Czas wie najlepiej , to nieuniknione
Ostatnia uncja godności oddana pożegnaniu

Marzenia to odzwierciedlenie piękna naszych pragnień. Nie wystarczy jednak nimi żyć, by ich dożyć.

.... I wtedy powiedziała "kocham".
A ziemia zniknęła spod nóg
Cieszę się, że do teraz obserwuję ją beztrosko z lotu ptaka .

Niby tylko krótkie spojrzenie w oczy...
Kilka sekund zapomnienia...
A myśli unoszą ku niebu
Czasem przez resztę życia

Nie pamiętam koloru sukienki
Nie pamiętam pierwszych słów
Tylko błękit oczu
Stanowił horyzont, absolut tamtej chwili...

O czym lamentowały tej nocy wierzby ?
Jak zawiłą treść wyszeptała trawa ?
Których starego dębu wysłuchano wierszy ?
Gdzie czmychnął pająk ,gdy deszcz obficie opadał ?
Kto ostatniej nocy dzierżył drzew korony ?
Kto lawirował, niesiony chłodnym wietrzykiem ?
Czym jutrzenki duch zaniepokojony ?
Kto się podpierał wyschniętym patykiem ?
Wiesz?

Dziś już nie błądzę
Lata sens swobodnie pośród słów
Wypada z kieszeni zawiść
Już się nie martw
Łzy mogą uszlachetniać , jeśli chcesz
Nie zasłaniam się mirażem emocji
Zerwane pajęczyny , zbyt wielki by ulec
Rozpycham tłumy spokojem
Stłumiony bunt uczuć
Gorąco dziś, czując ulgę idę pod wiatr
I tak ze wszystkim...
Lżej..