Choć wiem którędy, dokąd, po co,
sen wciąż dostarcza kłód pod nogi;
wiem już, że czasu nie dogonię,
a jednak brnę - bo to sen drogi.

Wschody zmieniają się w zachody,
z wyżami się ścigają niże;
ja - nadal prawie na początku,
choć metę widać - coraz bliżej.

Świeżo skopana ziemia
z posypką białych płatków
złoto rozkwitłych mleczy
zapach bzów i jabłoni

wiosną

rodzą się cicho
liście świeżozielone
radosne nim odlecą
z jesiennym szeleszczeniem