Twórczość, Helisa

(mini recenzja mini książeczki)

"Kto jest dobry? Kto zły? Nie ma ludzi dobrych i złych, są tylko złe albo dobre uczynki. I ludzie, którzy miotają się między nimi."

»Tektonika uczuć« to krótka książeczka w formie dramatu. Sama forma z charakterystycznymi didaskaliami nie pomaga w czytaniu, a wręcz przeszkadza. Być może chodziło o uzyskanie większej dynamiki poprzez dialogi i to częściowo się udaje, bo są rzeczywiście dynamiczne, jednak tak jak wspomniałam, wyjaśnienia sytuacyjne wytrącają z płynnego czytania. Czułam się zmuszana do wyobrażania sytuacji, chociaż i tak to się przecież dzieje, kiedy tekst napisany jest zwykłą prozą. Natomiast jeśli dramat byłby wystawiony na scenie to aktorzy z pewnością dodali by żywej dramaturgii, bo jeśli mowa o uczuciach, bardzo silnych uczuciach: miłości i [...]

"Mamy tylko skromne ambicje: żyć jak istoty w pełni ludzkie, w harmonii z innym życiem na tej wyspie, na tej szerokości geograficznej, na tej planecie."

»Wyspa« to książka Aldousa Huxleya, którą przeczytałam jako pierwszą z dorobku autora. Prezentuje ona świat idealny i jest określana jako opozycja do dystopii »Nowy wspaniały świat«, od której bibliotekarz sugerował zacząć. Czytając jednak »Wyspę« nie miałam poczucia niezrozumienia wynikającego z nieznajomości wskazanej lektury. W ogóle nie uważam, aby konstrukcja powieści była stworzona jako opozycja. Przedstawione zasady i cały system panujący na wyspie są syntezą mądrości filozofii Wschodu i wiedzy Zachodu. Tak bez szczególnego wynotowywania pamiętam odwołania do teorii Pawłowa, czy Zygmunta Freuda, jednak w systemie panującym na wyspie wiedza ta jest wykorzystana do budowania / [...]

Nauczono mnie zaledwie nazywać rzeczy po imieniu: "ja", "mama", "tata". Sama siebie oduczam mówić: "dziękuję" i "kocham". Wdzięczność i miłość nie są słowami.

"Dzień stanowi streszczenie roku. Noc zastępuje zimę, ranek i wieczór - wiosnę i jesień, południe jest latem."

Walden, czyli życie w lesie jest zapisem eksperymentu Thoreau, który przez dwa lata i dwa miesiące żył samotnie nad stawem Walden w stanie Massachusetts nieopodal miasteczka Concord. Dokładnie od lipca 1845 do września 1847 roku. Nie jest to jednak tylko dziennik. Poszczególne rozdziały są osobnymi esejami i z tego powodu zapis staje się wielowymiarowy oraz inspirujący czytelnika do własnych wniosków i przemyśleń. Nie będzie to recenzja fachowa, nie jestem specjalistką od języka polskiego, w szkole średniej przepłynęłam przedmiot dzięki rozbiorowi zdania i wypracowaniom z charakterystyki bohaterów, na studiach dotknęłam go tylko z racji języka wykładowego, potocznego w akademiku i wulgarnego na miasteczku studenckim. [...]