Dzienniki

Piękno kobiecego ciała jest jak rzeźba stworzona przez mistrza artysty. To krągłość bioder, jak delikatne linie w piasku, które zapraszają do odkrywania tajemnic. To ramiona, które otulają jak ciepła szalupa, chroniąc przed chłodem światowego niezrozumienia. To usta, które wypowiadają słowa miłości, jak nuty w niebiańskim koncercie.

Piękno duszy to jak zbiór sonetów, gdzie każde słowo jest jak klejnot w koronie, wyrażając głębokie uczucia i mądrość. To serce, które bije jak rytmy muzyki, tworząc harmonię i melodyjność w codziennym życiu. To oczy, które świecą jak gwiazdy na nocnym niebie, odsłaniając emocje i tajemnice, które tkwią w głębi.

Kobiece piękno jest jak wielka księga, w której każdy rozdział to inny etap życia, każda strona zawiera opowieść, która wzrusza i inspiruje. To jak [...]

Nikt tak jak Księżyc nie potrafi sprowadzić człowieka na ziemię; bujna wyobraźnia przetrzebiona sierpem.
Wciąż nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie, ale już nie wyobrażam sobie życia z Tobą.

1. Większe mydlenie oczu Polakom przez obce siły w polityce międzynarodowej w celu wewnętrznego osłabiania kraju, a rząd 'Platformy' jest na rękę obcym siłom.

2. Unia europejska to lewacka klika, która międzynarodowo wspiera swoich w tym 'Platformę', a paradoksalnie zaprasza radykalne ideologie z innych krajów do siebie.

3. Potencjalne większe konsekwencje pandemii COVID-19, związane z trudnościami firm bez wsparcia od strony rządu 'Platformy'.

4. Destabilizacja państwa przez brak mądrych rozwiązań 'Platformy' oraz dalsze haniebne rozkradanie budżetu kosztem najuboższych.

5. Otwarcie granic dla nielegalnych imigrantów przez 'Platformę' skutkuje większym napływem osób za pracą oraz różnych zagrożeń dla mieszkańców Polski, oraz Unii Europejskiej.

6. Próba zaburzenia równowagi sił w Europie i brak wyraźnego wsparcia dla zaatakowanej Ukrainy ze strony 'Platformy' na niemieckich usługach.

7. 'Platforma' poparła zamknięcie kopalni Turów, co skutkuje utratą miejsc pracy, prowadząc do trudności społeczno-ekonomicznych w regionie.

8. Wzrost cen chleba oraz utrzymanie płac na dotychczasowym poziomie, co wpłynie na jakość życia milionów Polaków.

Dzieciństwo jest czasem, gdy nasza wiara nie ma granic. Wierzymy w cuda, marzenia i nieskończoną możliwość szczęścia. To chwila, w której niezwykła naiwność prowadzi nas przez świat, a my szukamy tych pierwszych, magicznych chwil. Jednakże, szczęście w pełni jest rzadkim darem.
Dlatego też zawsze na pierwszym miejscu stawiaj dziecko. To ono jest naszą nadzieją, naszą przyszłością. To malutka, niewinna istota, której nie wolno pozwolić na cierpienie. To nasza rola jako dorosłych, troszczyć się, kochać i chronić.

Nie pozwól, aby uczucia i wygoda osłoniły cię od prawdziwej wartości. Często mylą nas przyzwyczajenia z prawdziwym szczęściem. Dziecko nie jest kartą przetargową. To jest nasza największa odpowiedzialność i dar. To nasza misja, znaleźć w sobie siłę i odwagę, by zapewnić mu bezpieczeństwo i miłość.
Ma to być twoja determinacja, nie dla siebie, lecz dla niego, dla przyszłości, która tkwi w tych małych rękach. Niech twoje serce kieruje cię do działań, a twoje działania chronią to, co najcenniejsze. Niech miłość, którą ofiarujesz, będzie bezgraniczna, a ochrona — niezachwiana. To twoje powołanie jako rodzica.

Nie bój się postawić na dziecko, trzepnij w stół, powiedz dość niesprawiedliwości i zaniedbania. Otocz je troską i miłością, uczyń wszystko, aby wyrosło na silne i szczęśliwe istoty. To jest twoja misja, niepowtarzalna i niezastąpiona. Dzieciństwo jest darem, a my jesteśmy strażnikami tego skarbu.Niech twoje działania mówią głośno: "Jestem tu dla ciebie". Niech twoje słowa brzmią jak pieśń nadziei, a twój uśmiech rozjaśnia najciemniejsze chwile.

Cóż, czasem wyłączenie telefonu na kilka dni i wiedza, że nikt nie będzie próbował się ze mną skontaktować, może sprawić, że czuję się bardziej samotny niż kiedykolwiek. To jak zanurzenie się w ciszy, ale niekoniecznie w miłym sensie.

Kiedy znikam z mediów społecznościowych, czuję, że tracę kontakt z rzeczywistością, że zostaję odcięty od reszty świata. To nie jest spokojna cisza, ale bardziej smutna i przygnębiająca. Wtedy, gdy po kilku dniach wracam, zastanawiam się, czy te zaproszenia na kawę, czy rozmowy są prawdziwe, czy może to tylko kurtuazja, żeby zapełnić ciszę.

Ludzie czasem mają pretensje, że znikam i nie odzywam się. Prawda jest taka, że często po prostu nie mam ochoty na to, żeby udowadniać, że jestem dostępny. Dlaczego zawsze to ja mam się starać? To paradoksalne, że w dzisiejszych czasach więzi zdają się istnieć głównie za pośrednictwem ekranów, ale w rzeczywistości coraz bardziej zanikają.

Zmieniłem się, kiedyś byłem bardziej wojowniczy i walczyłem o utrzymanie stałego kontaktu. Teraz zrozumiałem, że to może być niewłaściwe podejście. Dlaczego mam ciągle się starać udowadniać, że jestem dostępny? Może to czas, żeby inni również coś zrobili.

To smutne, że teraz więzi zdają się istnieć głównie za ekranem, a rzeczywistość staje się coraz bardziej odosobniona. To jest moja ewolucja, ale czasem czuję się tak, jakbym gubił się w tym nowym, cyfrowym świecie, który nie zawsze daje mi to, czego potrzebuję.

Zgromadzenie Wybranych
~Prowadzi Ostatni Prorok.

Zmieniamy energię na bardziej pozytywną :))

Zgromadzenie Wybranych P.B
Zgromadzenie B.
My.
1-3-9-1-9-9-2-2-3

Zastanawialiście się kiedyś, ile osób musimy poznać, zanim wyłoni się wartościowa, prawdziwa więź? Nie mówię tu o romantycznym związku, ale o relacji, która jest naprawdę bliska i znacząca. W naszym życiu spotykamy tysiące ludzi, nawiązujemy tysiące kontaktów, ale niestety większość z tych relacji szybko gaśnie, staje się martwa, traci swoją istotę.

Mam na swoim koncie setki takich relacji. Każdy z nas jest unikalny, każdy ma swoje potrzeby i oczekiwania. Ja potrzebuję czuć, że jesteś obecna w moim życiu, że nasza relacja ma sens. Jeśli znikasz, jeśli tracę kontakt z Tobą, to ja też zaczynam zanikać. To jakbyśmy stali się duchami nawzajem, unoszącymi się gdzieś w przestworzach.

Dawno temu przestałem zabiegać o te relacje. Nie staram się nikogo przekonywać, by zostać [...]

On jest jak mężczyzna z książki, gdzie każda strona skrywa tajemnice jego serca. Jego uczucia są jak pięknie zdobione litery, tworzące opowieść o miłości. Jego serce to otwarta księga, którą chce Ci przeczytać.
Lubi mówić „dzień dobry” jak pierwszy akord w symfonii, która rozpoczyna się każdego ranka. Jego pytania o Twoje samopoczucie brzmią jak nuty w pieśni, która wybrzmiewa w jego sercu. Pyta o Twój dzień, jakby tworzył swoją własną historię z każdym momentem, który dzielicie.

Rozpoczyna rozmowy, jak artysta, który maluje obrazy swoimi słowami. Jako ostatni odpowiada, jak ostatni akord w pięknej melodii, bo chce, abyś pamiętała jego słowa na długo. Okazuje szczere zainteresowanie, jak poeta, który wyraża swoje uczucia w wierszach.
Poświęca swój czas, jakby każda chwila spędzona [...]

Świat jest jak muzyka, skomponowany z nieskończonej liczby dźwięków i rytmów. Każdy z nas ma możliwość odnalezienia swojej własnej melodii, swojego własnego tempa. To właśnie w tych dźwiękach kryją się nasze życiowe historie, wspomnienia, i marzenia.

Znaleźć odpowiednią nutę w tym zawiłym utworze życia to zadanie niełatwe. To jak poszukiwanie złotej igły w stogu siana. Gdy wreszcie tę nutę znajdziemy, kiedy odnajdziemy właściwy rytm, wtedy muzyka staje się magiczna.

Znaleźć odpowiednie wspomnienie to jak wyjąć ze szkatułki ukryte skarby przeszłości. To chwila, kiedy to, co było, staje się częścią naszej teraźniejszości. To wtedy zrozumiemy, że to, co przeszliśmy, kształtuje naszą obecną melodię.

Znaleźć odpowiednią chwilę to jak złapać w locie migoczącą gwiazdkę. To chwila, która jest jakby zawieszona w czasie, gdzie wszystko inne przestaje istnieć. To wtedy, gdy czujemy, że jesteśmy dokładnie tam, gdzie powinniśmy być.

A gdy znajdziemy odpowiedniego gitarzystę, to jak znaleźć kogoś, kto wzmocni naszą melodię, kto uczyni ją piękniejszą niż kiedykolwiek. To ktoś, kto podzieli się z nami tą muzyką, kto zrozumie jej język i doda do niej swoje nuty.

Świat jest jak muzyka, pełen niespodziewanych zwrotów akcji, harmonii i dysonansów. Gdy odnajdziemy odpowiednią nutę, wspomnienie, chwilę i towarzysza, to życie staje się symfonią piękna i emocji. I wtedy zrozumiesz, że właśnie to jest prawdziwa muzyka życia.

W życiu tańczysz na linie między zwycięstwem a frustracją jak aktor w trudnej roli teatralnej. Wygrywasz i przegrywasz, a emocje w tobie kipią jak lawa gotująca się w głębinach ziemi. Z jednej strony czujesz złość, wściekłość, chwilami wręcz przerażający gniew, ale z drugiej, uśmiechasz się, budujesz mur potężny, który chroni twą delikatność.

Pomyśl o tym: Czy zawsze musisz walczyć jakby świat był twoim przeciwnikiem? Czy zawsze musisz krzyczeć i wrzeszczeć, próbując zdobyć cały świat? Czasem wystarczy się zatrzymać, odetchnąć i oderwać od tego szalonego wyścigu. Nie musisz patrzeć na innych i nieustannie dążyć do doskonałości.

Bo wiesz, perfekcja to iluzja, która unika naszych dłoni, jak mgiełka rankiem. Nie istnieje żadna wyidealizowana wersja ciebie ani nikogo innego. Twoje niedoskonałości, te drobne skazy, są właśnie tym, co sprawia, że jesteś jedyna i niepowtarzalna. Twoja esencja tkwi w tych szczegółach, które sprawiają, że jesteś ludzką istotą.

Więc przestań walczyć z wiatrakami i zamiast tego tańcz na scenie życia. Przestań krzyczeć na świat i pozwól sobie na uśmiech, nawet gdy chwilami jest ciężko. Zbuduj mury nie jako zasłonę przed światem, ale jako schronienie, w którym znajdziesz spokój, oddech i możliwość bycia sobą, bez presji doskonałości.

W tej nietkniętej chwili, zatrzymując się na moment, odkryjesz, że piękno tkwi w chaosie, a życie jest pełne niespodzianek. Tak więc nie bądź perfekcyjna, nie walcz z wiatrakami, ale otwórz się na to, co naprawdę ważne. Twoje niedoskonałości są twoją esencją, a ta esencja jest piękna.

Na specjalne życzenie R :)

Serce to ostatnia granica, której często się boimy zbadać. To centrum naszej istoty, naszych uczuć, naszej tożsamości. W życiu często spotykamy się z różnymi wyzwaniami i próbujemy zrozumieć, dlaczego nasze związki się rozpadają. Alkohol, zdrada, brak czasu, problemy finansowe, przyzwyczajenie, a czasem po prostu złe decyzje. Kochamy zawsze prawdziwie, przynajmniej tak myślimy, ale nie zawsze jesteśmy gotowi zbadać granice swojego serca.

Często słyszę, że piszę o tych uczuciach, ale ja znam swoje serce. Wiem, co przeżyło, co przeszło, co nadal nosi w sobie. Nie boję się badać wytrzymałości swojego serca. Nawet wtedy, gdy kobieta, którą poświęciłem pięć lat, próbowała wykorzystać mnie dla pieniędzy, milczałem. Nawet wtedy, gdy kobieta, która zabrała moje serce, wyśmiała mnie ze swoim chłopakiem, przekraczałem kolejne granice [...]

Dzisiaj nieco więcej refleksji do której sprowokował mnie tekst na dzień dobry w jednej z grup poetyckich, autorstwa Wojciech Majkowski.

Moje dywagacje

Biedny materialnie zawsze myśli o bogactwie, przynajmniej o lepszym bycie.
Bogatego czy biednego łączy to samo pragnienie. Być zdrowym wtedy może się spełniać… i osiągnąć więcej.

Powiedzenie ‘’zdrowia się nie kupi za żadne pieniądze’’ raczej należy schować do lamusa. Niestety bez pieniędzy leków nie kupimy, więc kupujemy zdrowie. Często biedni chorują na brak pieniędzy, co powoduje u nich schorzenia somatyczne; może to być min. strach przed biedą…

Kłamie, kto nie chce być bogaty i szczęśliwy, a woli… wola raczej jest niezaspokojona.

Chociaż szczęśliwych ludzi większość nienawidzi, nieszczęśliwi pragną być szczęśliwi, nawet za taką cenę.

Niektórzy nieszczęśliwi swoje nieszczęście [...]

Przez lata życia, często śpimy. Śpimy w sensie ducha, spoglądając w dal w poszukiwaniu czegoś, co wydaje się poza zasięgiem. Wierzymy w iluzje, marzenia, które migoczą przed naszymi oczami, ale które trudno jest osiągnąć. Goniąc za tymi iluzjami, często stajemy się łatwym celem manipulacji, ponieważ pragniemy czuć, pragniemy wierzyć, że te marzenia są prawdziwe.

Pozwalamy na manipulacje, ponieważ chcemy wierzyć, że jesteśmy blisko osiągnięcia czegoś wielkiego. W tym procesie często doznajemy krzywdy, zdrady, a nasza samotność staje się naszym stałym towarzyszem. Uciekamy przed bólem, milczymy, udajemy, że wszystko jest w porządku.

Nagle, jak błyskawica w nocy, przychodzi przebudzenie. Przestajemy uciekać, przestajemy walczyć z prawdą. Przestajemy milczeć. To wy kobiety mojego życia (* Anita, Elwira, Agnieszka, Ola, Iwona), może już nigdy [...]

Zastanawiam się nad tym skomplikowanym tańcem ludzkiego serca, nad tym, dlaczego tak często ukrywamy nasze związki. Przecież szczęście powinno być jawne, a miłość powinna być jak jasna gwiazda na nocnym niebie, która prowadzi nas przez życie.

Status to skomplikowane, to prawda. Wartość i trwałość związku nie zawsze można opisać jednym słowem. Czy naprawdę potrzebujemy ukrywać to, co dla nas ważne? Czy naprawdę musimy chować naszych partnerów jak skarby ukryte w skrzyni przed złodziejami?

Jestem zdumiony tym, jak wiele zawiłych gier emocjonalnych tworzymy wokół miłości. Dlaczego nie jesteśmy odważni i otwarci? Dlaczego wybieramy ukrywanie, kiedy moglibyśmy mówić prawdę?

Ja osobiście wybieram uczciwość. Mówię otwarcie, że kochałem, że byłem szczęśliwy, że doświadczyłem miłości, która mnie zmiotła. Nie boję się tego, bo wiem, że w związku jestem na dobre i złe.

Jeśli nie jestem w związku szczęśliwy, to dlaczego jestem w nim? Dlaczego tracę czas na coś, co nie przynosi mi radości? Czy nie warto szukać prawdziwego szczęścia, zamiast ukrywać się w złudzeniach?

W związku jesteśmy na dobre i złe, ale nie musimy ukrywać naszych uczuć i marzeń. Nie musimy udawać, że wszystko jest w porządku, gdy tak naprawdę nie jest. Bądźmy odważni i mówmy prawdę, bo tylko wtedy możemy naprawdę być szczęśliwi.