Twórczość, anna kowalczyk

...bo kochać
to trzymać w dłoniach twoje rany
ufać
dotykać twój ból i gniew

szanować, sobą w tobie być

...bo miłość
to miejsce na cud

...( niektórzy ) ludzie są jak słońce

zawieszeni na niebie
na ziemi szukają swojego cienia

...i na chwilę niebo przestało być moim domem
wyleciały z serca anioły
- po życie
a Ty, który rodzisz słońce
ciemną nocą dla mnie
obiecaj
że nikt nie połamie im skrzydeł

nim wrócą

......................
to nie śmierci się boimy
ale niemożliwości z niej powrotu

na przydrożnym krzyżu powiesiłeś skrzydła
niech schną mokre od łez niepotrzebnych nikomu
ty - z sercem za dużym
by kochać
odwracasz się i mówisz
że Boga nie ma

a On krok przed tobą stawia ludzi
na twojej drodze...

- wiedziałbyś, gdybyś był
stworzony do końca

...i mówisz, że ( nie )prawda boli
to słowa, które nie potrafią znaleźć sobie miejsca
i kiedy łamiesz im skrzydła
płaczą
bose stopy nieba

...i nie pytaj mnie kim jestem
- anioły zabrały mi farby
i na płótnie twojej twarzy
malują mój uśmiech
przyjacielu

...i zanim powiesz kocham
zrób miejsce (.....)

bezdomna miłość to tylko słowa
co rozchylają usta poecie

(....) i znów łopot anielich skrzydeł
przeciął ciężkie od westchnień powietrze
na schodach do gwiazd za dużo piór
by uciec od wieczności
- wyrwać słońce z objęć zimnego piękna

i w kalendarzu miłości zatrzymany czas
dwanaście słów prawdy, dotyk tych samych dni
(...) i pytasz sny
czy moje niebo ma Twoje oczy
z nadzieją co nie zna milczenia
- w nim światy dwa
i drogi dwie niosą jeden krzyż

pod nim Bóg
zostawił klucz

...i nie zazdrość innym nieba
( gdy ) nie wiesz jakie " piekło " musieli przejść
by dotknąć choć jednej z gwiazd...

(...) na gałęziach moich myśli
przysiadły Twoje anioły
niepewne czy zostać, czy odlecieć

na skrzydłach nadzieja lśni
...obietnicą poranka i świadkiem nocy
czy...

i w sercu ból zakochanych łąk
w tęsknocie większej niż prawo nieba

i my...
bohaterzy własnego przeznaczenia
w jednym oddechu na życie