Twórczość, ~ Anioł ~

Na imię jej Bella, ma 21 lat i mieszka w Północnej Dakocie. Żyje w normalnym domu, z normalną rodziną, śmieje się, płacze, chodzi na imprezy, ma przyjaciół i znajomych. Wiedzie życie przeciętnej dziewczyny...Tak przynajmniej wszystkim się wydaje. Była dosyć wysoka i szczupła, jej jasne włosy sięgały do ramion. Miała zielone oczy z niebieską oprawką, które zawsze przyciągały wzrok. Usta o ładnym kształcie były bladoczerwone. Niewątpliwie była ładna, nawet bardzo. Nie miała jednak chłopaka, bała się rozczarowania.
Tymczasem zmuszona była żyć z tym sama. To jej rola. Musi grać tą drugą siebie, żeby przetrwać w tym świecie, do którego najwyraźniej nie pasowała.Doskonale to rozumiała i póki co nie widziała innego wyjścia. Jednakże starała się nie wybiegać poza schemat życia normalnej dziewczyny. [...]

Krzyk, przeraźliwy płacz i szybko bijące serce…
Wyrok na swoje życie przyjęła panicznie. Lekarze dawali jej góra sześć miesięcy i żadnej szansy na wyzdrowienie. Okazało się, że Bella ma Guza Mózgu… Cały świat zawalił się Jej w sekundzie… Marzenia o rodzinie, dziecku stały się teraz czymś w ogóle nieosiągalnym.
Głowa bolała ją często i już od dawna. Brała leki, coraz więcej i częściej. Na początku jej pomagały, potem łykała je już tylko z przyzwyczajenia, bo piorunujący ból nie ustępował. Nie pamiętała, ile nocy nie przespała, ile razy ukrywała atak bólu przed chłopakiem i przyjaciółką. Do lekarza poszła dopiero, gdy po raz któryś w przeciągu kilkunastu tygodni zemdlała.
Krótko po tym trafiła do szpitala onkologicznego. Guz był na tyle duży, że [...]

# Chyba nigdy wczesniej nie czułam sie tak bardzo samotna jak dzisiejszego wieczoru. Leżąc na łóżku rozmyślałam nad swoim bytem. Plany, ktore miałam, wydają się śmieszne.
Wiesz, chciałabym Ci o tym wszystkim powiedzieć, słowo po słowie, jednak kiedy próbuję to zrobić, nigdy nie mogę nawet zacząć. To nie dlatego, że nie chcę. Dlatego, że się boję. Boję się, że odejdziesz, jak wszyscy, którzy poznali chociaż skrawek mojej duszy. Ludzie zawsze odchodzą, wiesz? Ja zdążyłam się już do tego przyzwyczaić. W końcu każdy zmienia swój cel podróż, tej w nieznane oczywiście. Wiesz o czym mówię? Chciałabym żeby mnie zaakceptowano, skoro sama nie potrafię tego uczynić, nie potrafię, chociaż nie wiesz jak bardzo się staram.
Znienawidziłam swoja osobę tak dawno temu, że [...]

`jedna spadająca gwiazda wywołuje nagłe tchnienie miliona życzeń na raz...

`milion spadających gwiazd i to jedno, jedyne życzenie- "chcę normalności"...(co wydaje się być bezsensownością a jednak oczekuje bardzo dużo od losu)...

Marzenia o dziecku stały się rzeczywistością. Długo wyczekiwane maleństwo przyszło na świat w październiku. Susi była oczkiem w głowie rodziców. Jednak tamtego dnia wszystko się zmieniło.
Tak bardzo cieszyli się z narodzin córeczki i z każdego spędzonego dnia razem. A teraz nie mają już nic.

`Umarło ich jedyne dziecko, dziewięciomiesięczna, jedyna córka, nadzieja i radość rodziców. Wprawdzie mieli tylko jedno dziecko, ale utracone jest zawsze najukochańsze. Los ciężko ich doświadczył. Alex był głęboko zrozpaczony, ale to Bellę zmiażdżył wielki ból. Dni i noce siedziała nad chorym dzieckiem, pielęgnowała je i tuliła. Dziecko było takie blade, oczka miało zamknięte i oddychało tak słabo, to znowu ciężko wciągało powietrze, jak gdyby wzdychało. Czuła w nim cząstkę siebie. Susi czekała na przeszczep serduszka, [...]

Adrenalina + wiatr we włosach = ścigacz/motocykl...najczęściej przez takie zabawy tracimy życie...
co wtedy znajduje się w naszych głowach?? czy, jak to mówią : całe życie przelatuje nam przed oczami w jednej chwili ... bo tak kończy się świetna zabawa..."dwa kółka i barierka"...wtedy nie zastanawiamy się, że możemy zostawić na tym świecie kogoś kto nas kocha, dla kogo jesteśmy wszystkim...
________________________________________________________________________
Śmierć jest rzeczą ludzką, następstwem po cudownym życiu...
Arek Hojwa [*] [*] - 06.06.12r.

~` Szczęście - to chwilowe, nieopisane uczucie - motylki w brzuchu, dobry humor, z dnia na dzień więcej optymizmu... i na sam koniec, dochodzisz do wniosku, że to jednak `Miłość.

Dzisiaj zrobiłam parę rzeczy w domu i zabrałam się, za przygotowania do wieczornego spaceru. Przejrzałam szafę, szukając czegoś odpowiedniego na to wyjście. Wybrałam 'stylowy' dres, który dostałam od mamy...Chciałam zapomnieć... wyjść z domu i po prostu odciąć się od tej cholernej rzeczywistości...
Jednak nie tak łatwo przekreślić przeszłość, która cały czas do mnie wraca. To pojawia się w moim życiu nieustannie, wiele rzeczy mi to wszystko przypomina, nawet mój własny dom…
Więc czy wypada łączyć przeszłość z przyszłością? Co się w ogóle ze mną dzieję, dlaczego z taką obojętnością czekam na lepszy dzień? Tyle pytań, i żadna odpowiedź nie przychodzi mi do głowy.
Założyłam buty, upięłam włosy... Byłam gotowa do wyjścia.
Poszłam w stronę lasu, byłam szczęśliwa. Wiatr lekko gładził [...]

Nie rozumiem ludzi, którzy dla własnej wygody i zadowolenia podporządkowują sobie człowieka tylko po to, aby móc się nim posłużyć...Dowartościowują się czymś, co tak na prawdę niszczy ich samych...Tracą przez to bardzo bliskie sobie osoby, a nie widzą tego, gdyż władza zbyt bardzo przysłania im oczy....Tylko czy na pewno warto...??A na odzyskanie może być już za późno...

~`Emi > <3 ;*
~~ Anioł ~

Oskarżam wszystkich o to, że nie pozwalają mi zapomnieć, jednak to chyba Ja nie jestem gotowa żeby pozwolić temu odejść... Dlaczego wciąż próbuję, skoro wiem, że i tak upadnę?że to i tak nic nie da... przyczepiło się do szufladki odpowiadającej za wspomnienia i nie chce się puścić...