Twórczość, ♥Ronnie.

jak wiatr pędzący,
ambatras po raz kolejny zatacza krąg,
szuka naiwnych głupców,
krążących wokół jego przetartej wiary,
nonsens istot bolesnej prawdy,
nieświadomi wpływający do Wdy,
topią się, bądź ratują w nieopartej, złudnej nadziei.

Pada deszcz, delikatny wiatr kołysze wyblakłe chmury. To wszystko pokryte niewinną mgłą - idealne odzwierciedlenie mej duszy. Dookoła pusto, wmawiając sobie, że jednak pełno. Oszukując zimno, doszukując ciepła niemożliwego poprzez wełnianą tkaninę. Zapalone stare lampy, które oświetlają kawałki pól, a mimo tego ciemność pochłania noc.

słyszy mnie ktoś? nikogo tu nie ma... a jeśli nawet to tylko ślepi głuchoniemi.
nie mogę się wydostać z tej ogromnej odchłani pokrytej nicością.
tak jak moje wnętrze poległe, moje ciało zaczyna gnić.
dookoła tylko ciemność i chaos budzący mój lęk i brak nadziei na wyjście.
bezsilnie, bezdźwięcznie ostatni raz wołam, krzyczę na przestrzeni pustej.

Ręce drżały jej gdy kładła delikatnie je na jego serce... nie biło jednym rytmem ,kołatało... Wywołane było strachem, niepokojem przed tym, że nadeszedł czas, w którym będą musieli przeżyć bez siebie..bez tlenu. Gdy pojawi się konieczność wdechu, nie będzie go. Będą się dusili, lecz nadmiar go będą mieli kiedy ich serca będzie dzieliło tylko parę milimetrów...

Jak nitka nie miejąca końca ,ciągnie się codzienność ,
łza ,wodnym strumieniem leje się nieustannie ,
serce z bólem walczy wytrwale ,
tego nie ma końca wcale ...

dzień po dniu budzę się ,
z niechęcią do dalszego życia ,
ponownie wracają myśli dopominające się zaszycia ,
wstać by znowu wylać niezliczone łzy ,
obudzić się by poczuć pustkę kres ,
otworzyć powieki by doznać kolejnej przykrości ,
stać pośród kolejki fałszywej ludności ,
słuchać nie jednego obwinienia ,
bo przecież świat się nie zmienia ...

Krzyczy nad rozległą polaną ,
gdzie tylko jej głos rozbrzmiewa pośród szumiącego wiatru
i głuchej przestrzeni . To bezdźwięczna mowa także posród ludzi ..

Dążyć do lepszego życia poprzez poczucie niebezpieczeństwa ,
to jak świadomość ,że to co robisz i tak nie dojdzie upragnionego końca ...