Ego cierpi na bulimię, więc wszystko krąży dookoła ciebie.
Fale myśli odgrzewają resztki uczuć.
Z czasem znajdziesz ciepło, którego ci tak brakuje, ale ciepło bywa powierzchowne, odkąd stajesz się zamknięty w sobie.

Rany, których czas nie chce zagoić, należy wypalić ogniem, gdyż ze spalonych mostów to przeważnie ostatnia deska ratunku.

Dokąd sięga mój wzrok?
Nie mam mapy do Twojego serca,
Zawsze widziałem tylko czubek swojego nosa.

Może dalej oszukując, że potrafię pokochać kogoś oprócz siebie
będę w końcu szczęśliwy?

Ulepiony z tej samej gliny, widzisz promyk słońca.
Kiedy szukasz pełni szczęścia,
pierwsze lato zostawia dziury.