Twórczość, puchatka2002

Agata

Nie szukajcie mnie.
Nie ma za czym podążać.
Smutek? Nie.
To tylko samotne jutro puka do drzwi.
Otworzę, je niech wejdzie.
Samotność jest lepsza niż nic.

Dla Sylwii,
która swoją szczerością zmienia świat.

Dla Karoliny,
której dobre i współczujące serce
daje nadzieję, na lepsze jutro.
Prolog

Kilka tygodni wcześniej dowiedziała się czegoś co zatrzęsło jej światem. Wiadomość przyniosła Monika, chyba jedyna naprawdę szczera osoba, jaką Agata znała.
- Musze ci coś powiedzieć. Nie mogę tego trzymać dla siebie.
- W takim razie ja muszę zapalić.
Takimi słowami, zazwyczaj zaczynają się niezbyt ciekawe historie. Takie, których wszyscy chętnie słuchają. Dyskutują o nich, ale jakoś bardzo rzadko decydują się podzielić informacją z osobami, których rzeczywiście one dotyczą. To, co Monika zamierzała [...]

"Było głośno. Sproszeni na spotkanie nic sobie nie robili z tego, iż miejscem ich spotkania były rekreacyjne ogródki działkowe w większości należące do pragnących spokoju emerytów. Powoli zachodziło słońce. Przyjemnie ciepłe promienie żegnały się tańcząc wesoło na twarzach świętujących. Tak, to było święto. Celebrowano młodość, radość i beztroskę. Uśmiechnięci goście dzieli się ze sobą opowieściami, żartami, tajemnicami. Wymieniano poglądy, wznoszono toasty. Wszyscy bawili się dobrze. Ktoś patrzący na nich z boku byłby przekonany, że to grupa lekko szalonych ludzi. Wśród tego zgiełku, przerywanego od czasu do czasu odgłosem odkapslowania butelki piwa, można się było zatracić."

Gdy byłam małą dziewczynką marzyłam o pisaniu. Większość wieczorów spędzałam na wymyślaniu i spisywaniu przygód pewnego elfa oraz jego przyjaciół z lasu. Często karty zeszytu, w którym pisałam, uzupełniałam rysunkami, ponieważ nie potrafiłam składnie zapisać tego, co chciałam przekazać. Miałam wtedy 9, może 10 lat. Czasem pozwalałam te historie przeczytać bratu, który jest rok ode mnie starszy. On je lubił, a mnie rozpierała duma.
Gdy byłam nastolatką dawno już zapomniałam już jaką przyjemność wcześniej dawało mi pisanie. Nadal pisałam, ale był to pamiętnik. Zapisałam wtedy dziesiątki stron, w większości o rozterkach mojego serca, o chłopcach, w których się podkochiwałam, o tym jakie życie jest niesprawiedliwe. Przynosiło mi to ulgę i złudne poczucie, że wiem o czym piszę. Nikomu nigdy nie [...]