Twórczość, karciawiersze

A gdy Ciebie nieświadomej smierć się chwyta, ja ukrywam przed światem swoje łzy. Ty nie świadoma czasu który masz policzony, a ja - ile mi go dane przy twym boku spędzić. Obie nie wiemy tak ważnych rzeczy.

Gdybym była wierząca..
Może wtedy zostawił byś moją duszę?
Może uwolnić byłabym w stanie się od Ciebie gdybym jakimś cudem starannie podmieniła uczucia do Ciebie?

Znów męczysz moje noce.
Śnie o Tobie, a więc w dzień uporczywie myślę o Tobie.
Z egoistyczną nadzieją, że Ty przeżywasz te same katusze.

Tak prędko jak człowiek staje się bliski sercu, może stać się największym wrogiem, lub co gorsza- największym cierpieniem.

Uwielbiam gdy chodzisz po mojej głowie.
Gdy spać przez Ciebie nie mogę
i zatracam się w Twojej osobie.
Zapominam o wszelkim głodzie.
Jesteś tylko Ty i skromnie powiem
że jesteś dla mnie słońcem.

Zawsze myślałam, że miłość
uskrzydla duszę.
Gdy Go poznałam nauczyłam się, że miłość zostawia też pustkę i gorycz kiedy się przywiążemy zbyt mocno.

A gdy już myślę, że niczego mi nie brak, że szczęście mi w duszy zaczyna grać.
Przypominam sobie o Tobie i nas.
I takie mi chodzą po głowie rozterki czy Ty też tak masz?
Wiesz , spytałabym Cię o to ale zbyt wiele mi nie pozwala, a więc pisze w las.

Dla wszystkich poszukujących pozytywów swojej egzystencji...

Nie szukajcie, bo najpewniej nie odnajdziecie.
Jeżeli musicie takowych poszukiwać to wiedzcie, że szczęście jeszcze nadejdzie.

Zapomniałam już o cierpieniu.
Zapomniałam już o kłótniach.
Pamietam jedynie o szczęściu.