Zeszyt to co mnie dotyka..., Paaaulina16

Twierdził że chce wykrzyczeć całemu światu jak bardzo ją kocha
a jej wystarczyłby cichy szept do ucha
Chciał obdarować ją tysiącami róż
a jej wystarczyłaby jedna, którą zasuszyłaby w swoim pamiętniku

Oboje kochali inaczej
ale równie mocno

On nie ma części ciała, w której ona by się nie lubowała. Przede wszystkim uwielbia Jego dłonie, ich ciepło i bezpieczeństwo, które dają, ich czuły dotyk.. Gdy On wplątuje jej we włosy palce, siódme niebo spada na ziemię i otula jej serce szczęściem.

...byłeś mi potrzebny do życia,gdy nie słyszałam Twego głosu przez kilka minut dusiłam się...byłeś jak tlen,niezbędny do tego by być,moje życie kręciło się wokół Ciebie jak planety wokół Słońca...ale ta potrzeba powoli zaczęła niknąć,z każdym następnym dniem robiła się coraz mniejsza aż wreszcie poczułam ze umarłam bo żyje nie oddychając...

Wolę myśleć że mnie nienawidzisz, niż mieć świadomość,
iż jestem dla Ciebie obojętna, ponieważ myśl,
że zupełnie nic do mnie nie czujesz, byłaby nie do zniesienia.
Nienawiść to przynajmniej jakieś silne uczucie.

stłukłeś moje serce w drobny mak, wiesz?!
a teraz boisz się je poskładać!
chowasz głowę w piasek i myślisz, że w czymkolwiek Ci to pomoże.
jesteś zwykłem tchórzem!
byłeś, jesteś i zapewne będziesz nim do końca życia!

Bo tylko dziecko potrafi wbić patyk w ziemię, nadać mu imię i pokochać.

*usłyszane*

Hej!- rzekłam od dawno nie widzianego ukochanego. A on nie odpowiedział, ugodziło mnie to, lecz zarazem naładowało mnie złością.
- Wiesz, ile to "hej" kosztowało mnie wysiłku? A ty mnie olewasz!!- krzyknęłam za nim. Chłopak odwrócił się i rzekł:
- Ty nie wyobrażasz sobie ile mnie kosztowało, nie odpowiedzieć ci.

Może nie jestem prawdziwym facetem, ale w łóżku wolę słyszeć bicie twojego serca i patrzeć ci w oczy, niż wejść w ciebie.

Usiadłam na parapecie podciągając nogi pod brodę. Przymrużyłam oczy. Teraz On był ze mną, tu, w tym pokoju, w tym zyciu. Mocniej zacisnęłam powieki. Całował mnie, a ja oddawałam pocałunek.
Otworzyłam oczy i po moich policzkach pociekły łzy. On, tylko On był dla mnie ważny, a Jego nie ma. Śpi... Ja wiem, że się nie obudzi, a jednak przepełniona nadzieją spoglądam co chwilę na drzwi jakby On miał w nich stanąć i wykrzyknąć " To tylko grypa, już jestem!"
Jeszcze nigdy śmierć nie była tak nieodpowiednio ubrana jak teraz. Obudź się, kochanie - szepczę nadal w ciemności.

Nie czuła już żalu. Nie była już na niego zła. Nie potrafiła.
Wybaczyła, chociaż każdemu, kto usłyszałby jej historię, wydawałoby się to niemożliwe.

Gdy go nie było przez kilka dni - czuła się osowiała, wypłowiała, pusta. Ale była w stanie przyzwyczaić się do jego nieobecności. W końcu przestawała tęsknić, myśleć, wspominać. Po kilku tygodniach, miesiącu, wracała do normalności.

Nie potrafiła powstrzymać uśmiechu, który gościł na jej twarzy za każdym razem, gdy się z nim spotykała. Gdy mijali się bez słowa.

Po kolejnej kłótni, po kolejnych krzykach i wyzwiskach, leciały łzy. Płakała, chociaż przyrzekała sobie, że to już ostatni raz, że więcej jej nie zrani. Nienawidziła go wtedy, z całego serca.

Tyle komentarzy już słyszała, tyle spekulacji, żartów, plotek... Ona kocha [...]