Włączam telewizor i lecą skoki o Puchar Świata. Przypominają mi się niedziele z dziadkami. Z mamą i siostrą przyjeżdżałyśmy na ciepły rosół i jak wiadomo zawsze musiało być drugie danie. Nikt nie gotował tak dobrze jak babcia, chociaż zawsze mówiła, że nie lubi tego robić. Dziadkowi, jak byli młodsi (jeszcze jak byłyśmy małe z siostrą) od czasu do czasu też zdarzało się czasem coś ugotować. Mama twierdzi, że dziadek gotował nawet lepiej niż babcia. Do tej pory pamiętam smak ich omletów. Pomimo, że mam dwadzieścia osiem lat, nadal nie potrafię odtworzyć tego smaku. Zważając na to, że dziadek wracał późno z pracy, babcia musiała przejąć pałeczkę w gotowaniu, a w weekendy to też się raczej nie zmieniało.
Wiec kiedy my przyjeżdżaliśmy do dziadków nie było zaskoczeniem, że to babcia stała przy kuchence. Nie raz, nie dwa przyjeżdżaliśmy w sobotę i zostawaliśmy do niedzieli. Dziadek pompką dmuchał materac i z siostrą spałam na materacu. Często też z mamą, bo mama się nie kręciła jak moja siostra.
Nawet najbardziej błahe rzeczy przywołują wspomnienia i wręcz smaki dzieciństwa. Babci i dziadka niestety z Nami już nie ma. Odeszli w tym roku. Łza się jeszcze w oku kręci, ale wiem, że gdzieś tam dbają o siebie i jest im dobrze, bo kochali się ponad wszystko.
