Twórczość, Yankes

Pewnej wczesnej wiosny w górskim parowie, spotkałem Chrystusa w cierniowej kornie.
To Ja, ten, który życie oddał za ciebie, zrozum to wreszcie gdyż żyjesz wciąż w biedzie.
W oddaleniu duchowym i skrajnym ubóstwie, zapomniałeś o Bogu i marzysz o sławie, tymczasem siedzisz ciągle w oślej ławie.
Ukłucie w sercu poczułem okropne, mokre policzki tak bardzo wymowne.
Chciałbym się zmienić ? tak mało się staram, każdego poranka do Zła się podkradam.
Jestem zgubiony po kres mego życia, moje brudne grzechy są nie do ukrycia.
Jezus nadzieję wlał w serce złamane, moje obietnice będą dotrzymane.
Mój okup za grzech pierwszego Adama, otwarta została pewna stara brama.
Każdy ma szanse skorzystać z jej przejścia, byleby nie oddać serca do wycięcia.

Tak naprawdę nie wydarzyło się nic, ale tak na serio stało się wszystko...Chrystus oddał za Nas życie !

Obudziłem się nad ranem w bańce mydlanej,
stare dębowe okno w futrynie wyśmianej.
Zapiszczało z bólu zwichrowane skrzydło,
przebiło moje serce niczym tępe szydło.
Spojrzałem w lustro zamglonym spojrzeniem,
obcy człowiek z boku nazwałby mnie Cieniem.
Uciekłem pamięcią do wiosennych zdarzeń,
kiedy w moim życiu więcej było marzeń.
Bujania w obłokach, płomiennej miłości,
choć często tęskniłem za latem wolności.
Poznałem ludzką próżność i zezwierzęcenie,
oddalenie od Boga i osamotnienie...
Idąc kiedyś ulicą brudnego miasteczka,
dostrzegłem czyste okno i dzwonek "Ucieczka".
Otworzyłem oczy od wewnętrznej strony,
porażony napisem i byłem zgubiony.
Okno Życia nie tylko dla dzieci niechcianych.