Twórczość, Wilkowaty

Ciągle tkwię.
zerkam.
w przeszłość.
za łąką.
ręką.
uśmiechem.
i zielonymi oczami.
i czekam.
a może to Ty zerkasz w przód?
szukasz.
i nasze spojrzenia łączą się we śnie.
śnimy o sobie wciąż milcząc.

20-03-2014
Daj spokój. Jesteś nikim. Jak bardzo nie starałbyś się walczyć z tym to i tak układasz scenariusz w ten sposób by zostać sam. I zostaniesz sam. I jesteś sam a wszystkie mosty płoną. I jest fantastycznie. Do niczego to nie zmierza. Droga się gdzieś kończy w połowie. W połowie drogi do gwiazd. Radiowy sygnał rozprasza się gdzieś w mgławicach, niknie, nigdy nie dochodząc do celu. Bzdura. Ktoś zbudował mega transmiter. Nawet na jakiejś ciągłości przestrzeni wytoczył olbrzymie przekaźniki. Wszystko to by wysłać Cię do gwiazd. To jednak na nic. To wszystko za mało. Zawsze byłeś tylko nic nie znaczącą falą.

Cześć.
Chciałbym wam opowiedzieć swoją historię. Całkiem wysoce prawdopodobne, że z taką akurat jeszcze się nie spotkaliście. Ale w sumie. Kogo dziś obchodzą takie rzeczy. Nie chcesz to nie czytaj. Nie wiem jak się urodziłem. Ani kiedy. Niewiele mam zmysłów więc zbyt barwne to również nie będzie. I generalnie co was to może obchodzić?
Świadomość dostałem w momencie, w którym musiałem istnieć już jakąś chwilę. Wzięto mnie z półki na której stało bardzo wiele takich jak ja. W swej istocie i przeznaczeniu bardzo podobni do mnie, chociaż różniliśmy się kolorami to czułem,że to była moja rodzina. Czy również byli obdarzeni świadomością? Nie wiem. Nie rozmawialiśmy ze sobą. Widziałem ich takich samych stojących w równo ustawionych rzędach. Świat był płaski i [...]

Zbierałam wtedy kwiaty. Było słonecznie, żyliśmy w wolnym kraju. Syn miał właśnie wracać do domu ze szkoły, a ja kończyłam przygotowywać obiad i pomyślałam, że miło byłoby gdyby cały rodzinny obiad został uświetniony przez bukiet kwiatów stojący na wielkim drewnianym stole który wcześniej zaścieliłam śnieżnobiałym obrusem i który tylko czeka na te kwiaty. Mąż też zje. No pewnie że zje, wróci z pracy i zje. Dlaczego miałby nie zjeść. W końcu pracuje ciężko. Ciężko, ale przynajmniej zarabia dobrze. Po obiedzie może zapakujemy się do samochodu i pojedziemy na drugi koniec kraju do babci. Na podwieczorek. Zostaniemy może na noc. W końcu jutro jest święto, żadnej pracy, błogie leniuchowanie i spokój. Czułam się spełniona. Rodzina, dom, dziecko i mąż który kocha. [...]

wiesz to nie tak żebym miał jakąś depresję czy cokolwiek innego.
Żyję sobie, wy sobie żyjecie. jest dobrze
nie wchodzę wam w drogę
wy nie wchodzicie w drogę mi.
macie swoje wizje świata,
ja mam swoją wizję świata
budujecie swój nowy wspaniały świat
ja też przecież buduję swój tajemniczy ogród
to nie tak że jestem zły
nie chcę was krzywdzić
po prostu nie wmawiajcie mi że czyjakolwiek prawda jest prawdziwsza i bardziej rzeczywista od mojej.
to smutne
ale każda jest tak samo mało ważna
i każda jest jedynie czczym wyobrażeniem.