Nie chcę być w miejscu, gdzie jestem.
Nie chcę czuć kajdan przyziemności na przegubach.
Wznieść się niczym ptak i odlecieć stąd.
Lecz skrzydeł mi brak.
Odwrócę głowę, zamknę oczy i zapomnę.
Lecz nadal będę czuł zapach twoich perfum.
Nigdy już nie uwolnię myśli od kojarzenia Ciebie
z tą słodką wonią.
Gdziekolwiek ją poczuję, staniesz mi przed oczami,
Z tymi swoimi promiennymi uśmiechami, białych
pereł zębami, wiecznie taki sam.
Prosty, na wskroś przenikniony, tak łatwy,
Szczerością ograniczony.
Zapominam już o wszystkim, spaliłem to co było między nami
Lecz ta słodka woń wciąż przenika zgliszcza.
To jedyna rzecz, której wciąż nie potrafię zapomnieć
