Tyle myśli plątało się w jej głowie. Od tamtego pamiętnego dnia nie potrafiła spokojnie zasnąć. Gdy tylko zamykała oczy, widziała jego twarz... Jego cudowne, zielone oczy, jak zawsze pełne blasku. Uwielbiała kolor zielony, nie tylko ze względu na te dwie małe kulki umieszczone w jego twarzy. Ten kolor według niej był kolorem nadziei, której nigdy nie zamierzała tracić. Kto traci nadzieję, ten przestaje kochać, a w jej przypadku na prawdę o to trudno.
- Przestań, nie warto..
- Dziewczyno, oprzytomnij ! On cię nie kocha i tego nie zmienisz !
... mówili jej ludzie. Ona, mimo bólu w sercu i łez, które zdawałyby się nieodłączną częścią jej twarzy - wierzyła. Wierzyła, że jeszcze kiedyś będzie jej dane, dotknąć jego cudownej [...]
