Twórczość, nofuture

Wieki się tu nie logowałem .Kiedyś próbowałem ale zapomniałem hasła. A dziś w chwili gdy szukałem miejsca żeby wyrzucić z siebie uczucia ,bardzo złe uczucia. Wiecie że tak naprawdę nie ma takiego misja w internecie ,gdzie można online porozmawiać o ważnych sprawach ? Tylko Cię zniszczą swoją głupotą ,jakby jeszcze bardziej ktoś tego potrzebował upokarzając się pisaniem w sieci ,na czacie tym jak Ci źle . O tym że nie widzisz już szansy dla siebie. Na życie które ma sens . Nie chciałbym dożyć emerytury chciałbym nie dożyć jutra. Żeby to się skończyło ,żeby ta wielka ogromna piękna i tragiczna miłość zniknęła żeby ta obsesja przestała istnieć. Wiecie jak się żyje introwertykowi z problemami w kontaktach społecznych , na początku [...]

Swój drogą to ciekawe, ludzkie umysły spotykają się ze sobą i konfrontują , jedne się rozumieją inne mniej lub wcale. Ile może wnieść do ich rzeczywistości która jest przecież też naszą rzeczywistością owoc taj konfrontacji. Może zaszczepić ideę , być początkiem zmian. Często jedno słowo , jedno zdanie zrozumiane w wyjątkowy twórczy sposób . Można zakochać się w jednej sekundzie , można też wszystko stracić . Ludzki umysł potrafi tworzyć rzeczywistość.

Czasami zastanawiam się jak ludzie mogą sprawiać sobie ból? Jak mocno może boleć? Cierpię jak każdy ale jak cierpi 10 tysięcy ludzi ogarniętych np wojną ? Jak cierpi umierający z głodu? Jak ludzie mogą tak krzywdzić innych kiedy mając tyle wszyscy mogli by nie cierpieć w ten sposób? ale czy wtedy ludzkie piekło by się skończyło? ...

Kocham Cię nieustannie. Chciałbym lecz nie umiem sobie poradzić z uczuciem. Wypełniło moją dusze po brzegi , wtedy gdy ...chyba nie muszę mówić kiedy to było. Wypełnia mnie wciąż każdego dnia. Pokochałem Cię w całości z wszystkimi wadami i zaletami których nie zdążyłem poznać ale wiem, że mam w sobie tyle cierpliwości i to nie byłby problem.
Każdego dnia myślę o Tobie i nie potrafię sobie wyobrazić kolejnego poranka bez Ciebie. Poranka w którym nie mogę leżeć patrząc jak słodko śpisz, jak powoli budząc się ze snu otwierasz te piękne oczy które pod wpływem światłą iskrzą się magicznym blaskiem.
Gdybym chciał mógłbym mieć inna kobietę ale nie chcę , nie potrafię ukryć tego , że moje serce należy do Ciebie. Staram się jakoś żyć ale to nie do wytrzymania mając świadomość , że jesteś tak blisko ledwie kilka minut szybkiego marszu a tak daleko , że nie słyszę Twojego głosu, nie mogę Cię dotknąć.
Nigdy nie zrozumiem Twojego tchórzliwego wyboru.... Bo taki właśnie był, zamiast miłości , namiętności -wygoda, bezpieczeństwo. Przez strach przed tym co powiedzą inni rezygnacja z zaspokojenia najgłębszych pragnień. Nie wiesz , że ze mną też byłabyś bezpieczna, przecież kocham Cię i dbałbym o Ciebie tak jak na to zasługujesz. Nie wiem jak można nie chcieć co dzień się zakochiwać ....

Nic tak głośno nie dźwięczy w uszach jak cisza. Cisza w samotności potrafi być tak donośna, demotywuje , odbiera chęć do jakichkolwiek działań. Tylko we śnie nie przeszkadza. Niestety sen uparcie nie chce trwać wiecznie...

Za oknem szare betonowe podwórko, stare mury skąpane w słońcu i cieniu. W uszach brzmi tak piękna pieśń , że nie można jej opisać słowami. Trzeba posłuchać. Mogę tylko opowiedzieć co czuję słuchając jej. Unoszę się nad tą szarością , patrzę przed siebie , jednak nie widzę tego co przede mną , widzę Ciebie, stoisz z opuszczoną głową. Jest mi tak niewymownie smutno bo nie mogę podejść , nie mogę stanąć blisko Ciebie , unieść Twojej głowy i spojrzeć w te piękne oczy z spokojem i nadzieją. Nie mogę powiedzieć, nie martw się , przecież kocham Cię , wszystko będzie dobrze.... Nie mogę zrobić nic. Dlaczego miłość w moim przypadku jest cierpieniem. Dlaczego nie mogę być przy, z kobietą którą wybrało moje serce....

Choć dni mijają nic się nie zmienia. Każdej bezsennej nowy wyczekują nieśmiałego pukania w drzwi . Chciałbym je w końcu usłyszeć , otworzyć drzwi i zobaczyć Ciebie z torbą podręcznych rzeczy pośpiesznie spakowanych. Chciałbym byś przyszła w końcu do mnie, żebyś odrzuciła sztuczne ograniczenia. Co dzień zastanawiam się czy mnie w ogóle jeszcze pamiętasz...bo ja nie mogę zapomnieć, wystarczy że zamknę oczy i czuję Twój dotyk , oczami wyobraźni widzę usta spragnione pocałunku. Potrafię bez Ciebie chodzić po ziemi tylko z Tobą mógłbym latać i Ty ze mną chyba też? Nikogo tak nie pokochałem jak Ciebie , wystarczyła chwila , ta jedna piękna chwila kiedy leżeliśmy razem patrzą na siebie , wtedy utonąłem. Przepadłem w Tobie.
Często wyobrażam sobie jakby [...]

Czyszcząc pocztę firmową znalazłem zdjęcie. Zrobione w grudniu kiedy jeszcze "nic" nas nie łączyło. Tylko dlaczego na tym zdjęciu trzymasz głowę na moim ramieniu i dlaczego uśmiechasz się tak jakbyś była szczęśliwa? Kiedy patrzę na to jedyne nasze wspólne zdjęcie serce uderza jak młot udarowy, odbierając oddech. Pamiętam doskonale tamten wieczór, jak każdy inny spędzony blisko Ciebie. Przypominam sobie pożegnanie kiedy wysiadałem z auta pocałowałaś mnie w policzek ale to nie był chyba zwykły przyjacielski całus, poczułem pierwszy raz ciepło Twojej skóry, byłaś pierwszy raz tak blisko... Chciałbym znów to poczuć i myślę , że Ty też..

Słyszę tylko tętniącą krew i bicie coraz szybsze mojego serca.. Emocje nie mają ujścia... w tym stanie mogę tylko jedno: kochać i kocham miłością szczerą prosto z głębi serca. Miłością naiwną , wszystko wybaczającą , czystą jakbym był znów nastolatkiem, dojrzałą niczego już nie chce jak tylko Twojego szczęścia. Kocham miłością tak piękną ale i tak potwornie niedoskonałą.
Sam nie wiem czy wierzę w przypadki. Ale to bez znaczenia bo to nie mógł być przypadek.
"Spotkałem" Ciebie a Ty mnie. Myślę, że zakochałem się wtedy kiedy pierwszy raz patrzyłem w Twoje oczy. Zaufałem Ci w pełni. Wierzyłem w to że moja miłość jest odwzajemniona.
Mam przed oczami cały czas wiersz który od Ciebie dostałem, było w nim napisane że mogę Ci zaufać.
Tyle jest we mnie emocji , ze nie potrafię sobie z tym poradzić.
Tak chciałbym mieć Cię blisko, móc troszczyć się o Ciebie.
Tak chciałbym Cię całować przytulać , po prostu kochać.
Chciałbym żebyś wiedziała jedną rzecz. Ja potrafię i doskonale poradzę sobie bez Ciebie.
Ja po prostu tego nie chcę. To by było zaprzeczeniem całego mojego życia, całej wiary w ta jedną wielką miłość. A ja nie chcę sam siebie okłamywać... I nie wiem jak Ty możesz to robić.

Pamiętam jakby to było wczoraj, pierwszy raz kiedy Cię zobaczyłem. Piękna zmysłowa kobieta, pomyślałem sobie chyba dobrze trafiłem, nowe miejsce, nowy start i Twoja obecność. Przyznam, że różne rzeczy od różnych ludzi słyszałem, jednak nic sobie z tego nie robiłem, chciałem sam Cię poznać, zobaczyć jaka na prawdę jesteś i lubię tę cechę mojej osobowości która nie ulega opiniom innych.
Dzięki temu przez wiele miesięcy odkrywałem Ciebie ale też w jakiś sposób siebie ,uwielbiałem wspólnie spędzony czas. Przez wiele miesięcy poznawaliśmy się coraz lepiej i w zasadzie nie wiem kiedy i jak nastąpił przełom.
Zastanawia mnie co sobie pomyślałaś czytając pierwszy raz to co pisałem. Nawet nie przyznałaś się przecież , nie od razu.
Kłamałbym mówiąc , że sytuacja w [...]

Nasze spotkanie nie było przypadkowe. Dotarliśmy na czas, dwie destruktywne osobowości.
Poszukujące wciąż czegoś tak ulotnego, że nie można tego nazwać , określić ani zobaczyć.
Na pozór tak różni tak inni jakby z dwóch różnych światów, wszechświatów mimo to tacy sami. Tak łatwo przyszło nam się uzależnić , tak łatwo przyszło nam znaleźć coś czego nawet nie da się szukać bo jak skoro tego nie można tego nazwać ani zobaczyć?
Tak lubię patrzeć w Twoje oczy, to chyba znaczy też, że lubię siebie bo to widzę w Twoich oczach w Twoich pięknych ciemno - karmelowych oczach jest tym samym co widzę patrząc w lustro. To ta samo wiara i nadzieja to samo pragnienie. Popraw mnie jeśli się mylę a nie chciałbym się mylić.
Mimo tych wszystkich niedoskonałości , czasem denerwujących, czasem po prostu uroczych pomimo destruktywnych osobowości nie boję się znaleźć siebie w Tobie i jestem otwarty na to żebyś i Ty odnalazła siebie we mnie.

kolorowym proszkiem palce ubrudzone
rysujemy krople deszczu wiosennego
źdźbła zielone rześkiej trawy
mały chrząszczyk dość jeszcze cherlawy
w górze pszczoła lekko rzęzi
to już wiosna w pierwszej części
i tak pędzą te potworki
chrząszczyk robi w trawie norki
pszczoła z liścia parasolkę
otwórzmy nową proszku fiolkę ...