Twórczość, Mark White

Za każdym razem, kiedy padało, White podchodził do okna i patrzył na krople deszczu ściekające po szybie tym samym myśląc tylko i wyłącznie o jednej osobie. Zastanawiał się co w tym momencie robi, co myśli i czy o nim pamięta. Był cały czas jakby w nadziei, że postać o której tak często myśli - o nim pamięta. Ona była jego marzeniem, prawdziwym i żywym celem, który być może chodził teraz gdzieś z kimś po mieście, a może czekał na jego ruch. Tego właśnie nie wiedział Mark. Bał się cokolwiek zrobić, a zależało mu bardzo. Był cichym twardzielem, lecz był też tchórzem, ale potrafił na prawdę kochać.
Mark White - 19-07-2014

White w głębi duszy był dobrym człowiekiem. Dawał rady ludziom, a następnie patrzył jak im się powodzi. Sam miał trudniej, bo rad tych nie udzielał samemu sobie. Nikt nie wiedział dlaczego tak robi. Ciągle patrzył w lustro mówiąc głośno do swojego odbicia, że nie da rady, że nie udaje mu się, albo pytał czemu innym się udaje. Zadawał sobie pytania, a wiedział doskonale, że to on robi błąd, on wszystkiemu jest winien. Mark nie chciał się zmieniać, chciał być taki sam jak teraz, a bolało go jednocześnie to, że zmienić się nie może. Był niezdecydowany, a słyszał to od ludzi razy tysiące.
Mark White - 18-07-2014

White myślał inaczej. Jeśli z kimś rozmawiał, był miły, uprzejmy i nie dawał do myślenia, natomiast tak na prawdę w jego duszy panowało chamstwo, gniew, a jego słownik przepełniony był po brzegi wulgaryzmami. Miał dwie strony, a jedną z nich próbował za wszelką cenę ukryć, lecz nie dał rady.
Mark White - 13-07-2014