Twórczość, luna_noctis

Wracam do tej myśli, do tej, którą daje mi ostateczność. Czy to do cholery byłeś Ty? I co jeszcze mogę zrobić, żeby się przekonać....

Codziennie budzi mnie jedno pytanie. Czy mogłabym umrzeć dziś ze spokojem sumienia? Nagle zastała mnie orientacja. Moim spokojem jest wiedza i obojętność. Moim spokojem jest świadomość, że każdy z nas ma swoją wiarę, drogę i prawdę. Moim spokojem jest wiara w to, że ludzkość dojrzeje do filozofii. Że pozwoli się doprowadzić do prawidziwego humanizmu. Być zachwyconym i zniesmaczonym ludzkością nie oznacza przecież nielubienia matmy.

Gdybym musiał oszaleć, aby móc być Tobą. Za tym tęsknię. Tego oczekuję. poproś za to o cokolwiek. To tylko emocje, wierzę że jeszcze mnie nimi obdarujesz.

Przez dekadę myślisz o toksycznym uzależnieniu.
Przed trzydziestką mówią ci, że to właśnie była ta sławna stabilizacja :)

Długo i szczęśliwie
Nie znaczy przecież "na zawsze"
Czas, to przecież nie kłamstwo,
to każdy nasz oddech
Dopóki byliśmy tacy sami...
A kiedy wszystko się zmieni,
Pójdziemy dalej
By na zawsze być "innymi"
Tymi, którzy w życiu mieli
Tę chwilę bajek z wieczności.

Powinieneś wiedzieć.

W dorosłości znudziły mi się -izmy. Odesłałam się do "Pożegnania jesieni", by odkrywać kolory, których nie poznałam. Jest w byciu człowiekiem coś więcej, niż tylko zdobywanie. Jest jeszcze istnienie - nie boga, lecz nas samych.

Czy graliście kiedyś w grę oczekiwań, kompleksów i uprzedzeń, w której stawką była miłość? Jak podjąć ją ponownie z dwójką kier i czwórką pik, nadzieją i ostatnią szansą...

Przyszedł rachunek za dobro i rozwagę. Szkoda, że nikt nie pomyślał o podatku od poniesionej straty. Okazało się, że wyrwanie komuś serca, kradzież spokoju i wrzucenie do kosza godności jest zupełnie gratis. Rachunki zawsze przychodzą do tych, którzy nie mają już z czego zapłacić.

Nie rozumiem po co nam to wszystko - po co nienawiść, ciągła krytyka i udawanie erudycji na siłę. Po co? Dlaczego nie możemy być po prostu mili i zamiast oceniać, postarać się zrozumieć?

Dożyliśmy czasów, w których każdy z nas podejmuje najważniejsze wybory nie będąc świadomym tego, co może go czekać w przyszłości. Mając 16 lat nikt nie jest bowiem w stanie stwierdzić, jakie będą wobec niego wymagania za lat 5 czy 10. Smutna, polska rzeczywistość.

Bywa zwyczajnie przykro, że mimo wszelkich starań, nie zasługuję na czułość. Nawet najmniejszą.