Cytaty Niespodziewane stronice - Julio Cortázar

Zatem, gdy "Life" zadaje mi konkretne pytanie o to, czym według mnie różni się sowiecka interwencja w Czechosłowacji od północnoamerykańskiej interwencji w Republice Dominikany i Wietnamie, odpowiadam pytaniem, czy któryś z reporterów "Life'u" widział na ulicach Pragi dzieci spalone napalmem. Gdy zaś "Life" pyta mnie, z czego konkretnie wynika moje antyjankeskie nastawienie, odpowiadam, że o ile każdy system imperialistyczny jest mi nienawistny, to północnoamerykański neokolonializm w przebraniu pomocy dla Trzeciego Świata, Sojuszu dla Postępu, dekady dla rozwoju i tym podobnych zielonych beretów jest mi po wielokroć bardziej nienawistny, gdyż kłamie na każdym kroku, udając demokrację, która jednocześnie na co dzień zapiera się swoich czarnych obywateli i wydaje miliony na politykę kulturalną i artystyczną, służącą wytworzeniu jej ojcowskiego i hojnego wizerunku w wyobraźni wyzyskiwanych i naiwnych mas.

Zawsze mnie zaskakuje, gdy ktoś mówi o mojej karierze literackiej, ponieważ dla mnie ona nie istnieje jako kariera, co może być dziwne w wypadku Argentyńczyka [...] W Europie, gdzie pisarz często jest profesjonalistą, dla którego regularne publikowanie i ewentualne nagrody literackie odgrywają istotną rolę, moja postawa amatora zwykła budzić zmieszanie wśród moich wydawców i przyjaciół. Prawda jest taka, że guzik mnie obchodzi literatura pisana wielką literą, interesuje mnie jedynie szukanie i niekiedy odnajdywanie w tej walce słowa, co później może zrodzić przedmiot zwany książką.

[...] przedmowa jest tym, co autor pisze potem, a wydawca publikuje przedtem, czytelnicy zaś nie czytają ani przedtem, ani potem; nawet jeśli, albo właśnie dlatego, jest to dobre miejsce, by wyjaśnić, skąd wzięło się tych kolejnych czterysta pięćdziesiąt nieoczekiwanych stron. Czy to uwaga, która działa jak piorunochron? Czy może tajemnica, jak ta ze skradzionym listem?

To, co lubię w twoim ciele, to seks.
To, co lubię w twoim seksie, to usta.
To, co lubię w twoich ustach, to język.
To, co lubię w twym języku, to słowo.

[…] geniusz […] jest szczególnie ślepy na to, co przekracza jego koncentrację na dziele […].

Nic nie może się zmienić, nic się nie zmieniło tam, gdzie wszystko zostało powiedziane w odpowiednim miejscu i w odpowiednią godzinę.

Głośno protestuje się przeciw szkodliwemu jedzeniu, tymczasem nikt nie bierze pod uwagę tego, że wiadomości również zwykle nam szkodzą.

Drzewo kultury żywi się wieloma sokami i liczy się tylko to, aby rozpościerało swe gałęzie, a jego owoce miały smak.

[…] czasami trzeba być bardzo daleko, żeby naprawdę objąć wzrokiem pejzaż, że ponadnarodowe spojrzenie często wyostrza uchwytywanie istoty narodowej.

Prawdziwym pisarzem jest ten, kto pisząc, napina wewnętrzny łuk, a potem odwiesza go na gwoździku i wychodzi na wino z przyjaciółmi. Strzała przecina już powietrze i albo dosięgnie celu, albo nie. Tylko głupcy mogą chcieć zmieniać jej bieg albo pędzić za nią, by za pomocą dodatkowych popchnięć skierować ją ku wieczności i międzynarodowym wydaniom.

[…] bywają budynki tak straszliwie brzydkie, że jedyne, co pozostaje, to wejść do nich i z któregoś z okien oglądać miasto, na chwilę uwolnione od ich sylwetki.