rozpostarta na ceglanym murze
chcę wywęszyć odłamek życia
przytwierdzona na stałe do krzyża
poszukuję litości
by wskrzesiła wieczność

nie jesteś tą samą podróbką
za którą toczy się życie
moja natchniona miłość to sen
z którego pragnę się ocucić

propaganda zdarzeń jest węzłem
nie przetnie obosieczny miecz języka
łza za łzą
wydłuża się kolejka do nieba
sekret za sekretem
kłamstwo jest dziś w modzie

przeinaczona do smutku
skazana na nadzieję jestem
tym samym ptakiem
co odleciał za daleko

nie karmię moich złudzeń
drzewo genealogiczne nie kłamie
zamykam drzwi do jutra
otwieram wczorajsze okno

to kilka natchnionych smutków
zręcznych paraboli
przedziałów wciąż niecnie pustych

dotkliwie przerośnięte myśli
nadmierne w swej prostocie słowa
znikome serce

nie chcę pokonywać złudzeń
płynących ze śniętymi rybami
pokojowo nastawiona noc
jest niezmącona
najmniejszą iluzją gwiazdy

przeglądasz się wciąż
w niewłaściwym lustrze
próbujesz dostrzec zmarszczkę
na nieskazitelnej tafli

to tylko marna wiara w to
co nadludzkie a nieśmiertelne
subtelne mrzonki dedykują mi
ufność wspomnieniom
oddanie życiorysom potwierdzonym
na piśmie

nie kochaj aby łzy dotrzymywały ci
towarzystwa
to kolejne wzruszenie do kolekcji
przekreślone pośpiesznie zdanie
ciało podatne na dotyk

tańczę póki nie gra muzyka

Łączy nas rozległy wieczór, niebo obfite w gwiazdy. Jest ciepło i przytulnie, na kominku hasa radośnie nieokrzesany płomień. W pokoju panuje cudowny półmrok.

Wylegujemy się na sofie, stojącej w pobliżu paleniska. Siedzisz wygodnie, wsparty o oparcie kanapy. Ja leżę tuż obok ciebie, zwinięta w kłębek, z głową wspartą o twoje uda. Są rozkosznie twarde i wąskie. Smukłymi, jasnymi palcami przeczesujesz moje włosy - wiesz doskonale, jak przepadam za tą pieszczotą. Przymykam z przyjemności oczy i mruczę niczym rozochocona kotka. Na niskim, szklanym stoliku stoi prawie pusta butelka jakiegoś drogiego wina, tuż obok niej - smukłe kieliszki.

Chciałabym, aby ta ulotna chwila przemieniła się w wieczność. Chciałabym, aby cisza i spokój objęły nasze nieposłuszne serca. W salonie panuje przepastna cisza, ale [...]