śmierć nic więcej

nie spoglądaj zbyt odlegle
tam na końcu
czeka tylko kilka niedokończonych spraw
bezsennych westchnień czasu

nie delektuj się
nieznanym oddechem
życie jest tym czego potrzeba
nam najbardziej

objawił mi się
szlachetny kształt twoich ust
poczułam na nadgarstkach
ich świetlistą pieczęć
zanim wskrzesisz bezdomny sen
zanim rozpoznam magię tęsknoty
zaśnij w ślepej uliczce
mojej pamięci

obdarz milczenie
serdecznym wołaniem o pomoc
chciałabym odnaleźć drogę
do twojego snu
dopatrzeć się światła tam
gdzie giną cienie

wstań ukaż się
mojej wieczności
pozwól zapoznać z samotnością
którą utraciłam gdzieś po drodze
to tylko śmierć nic więcej