Twórczość, JEGO

Jedna miłość, jedna historia. Park, huśtawka i on. Nie ma czego się bać. Uśmiechnął się tak szeroko i zaczął opowiadać. Lata ścigały się u niego z minutami. Dopiero co stracił przyjaciela, kobietę, rodziców. Nie, nie tak. Rodzice wrócili, ale co oni mogą dla niego teraz znaczyć? Pieniądze, szkoła, parę rozmów: dlaczego. Teraz mówił bez oporów. Też możemy się wtedy otworzyć. Jesteśmy z innym, ale on tak nas hipnotyzuje. Nadchodzą "motylki w brzuchu". Telefon? Tak mam. Już mówię... Chociaż wiesz, jest jeszcze ktoś. Cierpimy przez niego, ale jest. Ach ta głupia lojalność, gdyby nie ona. Zostańmy przyjaciółmi. Tak Braciszku, to było tak dawno, a teraz znowu słyszymy, "zostańmy przyjaciółmi". I znowu cierpimy. Nie tylko my ale i on. Znowu ta głupia lojalność.

Ludzie są stworzeni do miłości. Uciekamy przed nią, bo któż nie zna historii Romea i Julii? Miłość musi boleć, żeby była prawdziwa. Tyle razy musimy się jej wyrzec. Ukochany wyjeżdża, porzuca nas. Ale my najlepiej wiemy, że on wróci. To ta nadzieja trzyma nas przy nim. A on tam żyje, czuwa i zatraca się bez nas. Bo czy miłość może oprzeć się narkotykom, alkoholowi? Powoli wszystko się wypala, a my, świadomi tej niszczącej pustki, niosącej nas na zagładę, mocno trzymamy się miłości. Miłości czy nadziei? Czy nadzieja na miejsce wśród zniszczonej psychiki drugiej połówki to też miłość? Czy może to jednak tylko nadzieja. Nadzieja karmiona łapaniem szpaków przed ratuszem...

Smutno mi, kiedy patrzę obok,
A tam nigdzie nie spoczywa Twój wzrok.
Smutno mi, gdy kichnę sobie,
A Ty nagle nie powiesz mi na zdrowie.
Smutno mi, gdy dzień się szarzy
I wtedy nie widzę uśmiechu na Twej twarzy.
Smutno mi, gdy ludzi wielu,
A właśnie do Ciebie nie mówię: "Przyjacielu".
Smutno mi, gdy nadchodzi noc,
A od Ciebie nie słyszę: "Dobranoc".

Smutno mi, chodź nie wiem, czemu.
Chciałabym się przyjrzeć wnętrzu Twojemu.
Smutno mi, bo to wszystko razem
Można powiedzieć jednym wyrazem.
Smutno mi, bo spraw jest tyle
I nie wiem, czy przyjaźni z miłością nie mylę.
Smutno mi, życie płata figle,
A Ty traktujesz mnie tak ostygle.
Smutno mi, bo chodź nie powinnam,
Całą siebie Tobie oddałam.

Miłość sprawia, że oszukujemy samych siebie, byle tylko nie zobaczyć wad ukochanej osoby. Najgorsza chwila w życiu to ta, w której spadają nam z oczu łuski i zostajemy sami...