Twórczość, Gorsze dziecko

Jestem mrokiem skąpanym w blasku gwiazd,
jestem ostatnim tchnieniem, pełnym czułości.
Niosę rozpacz, przemieszczając się z miast do miast,
niosę ból, patrząc prosto w oczy miłości.

Jeszcze tylko chwila, tylko moment. Rozczarowanie samym sobą jest, tuż za rogiem. Teraz zatrzymajmy się, postójmy chwilę w ciszy zanim ruszymy dalej.

Gorsze dziecko dorosło i ma niemal 30 lat. Gorszemu dziecku nikt nie powiedział jak wygląda dorosłość.

Wracam. Minęło dobrych parę lat. Ostatnio dużo myślałem o swojej przeszłość i myślałem że przez ten czas w niewielkim stopniu się zmieniłem. Dziś czytając moje "myśli" uważam, że zmiana jest znaczna i to na lepsze. Mimo, że dalej jest bardzo melancholijny i nostalgiczny to umiem docenić to co mam, a największą radość dają mi malutkie rzeczy. Pozdrawiam wszystkim.

A czym jest pustynia dla kogoś kto nigdy nie zasmakował choć krzty wody, niczym innym jak domem być nie może, choć nawet na pustyni pojawia się czasem woda, jako znak, zmiany treści w życiu własnym.

A Ty stoisz tam i świat dla Ciebie nie istnieje,
Widziałaś wiele choć nigdy nie patrzyłaś.
Stoisz zamyślona i spojrzeniem zabiłaś,
już nie jednego, lecz ja wciąż mam nadzieje.

Czas stwórcy dobiegł już dawno końca,
Ty na mych oczach w tymże momencie podupadasz.
Zawsze piękna i prosto stojąca,
Na akropolu ateńskim nawet w samotną noc nie siadasz.

Bo stać sama, nie stoisz,
Wiernie otoczona kopiami.
Lecz Ty jedna miłość mą rozpalasz,
Piękna Kariatydo z kamiennymi łzami.

Rozgość się niczym mały właściciel stada,
Bóg patrząc na nas w swej mocy podupada,
Propagandować chcemy nie tylko litość,
Niebezpiecznie bóg uczynił rozsiewając miłość,
Co wzdryga już z rzadka człowieczynę.
Ojciec coś mówi, coś rzuca i to nie słowa,
pies ucieka jakby przed katem ale to mowa,
bo tylko imię Jezusa słuchać u schyłku sił wroga ojca swego.
Dom już nie domem jest,
siostra jakaś obca,
Śmierci nie lada świadek,
gdy ojciec pielęgnował rodziny upadek.

Dzierżę czerwień krwistą
bo mej krwi dawno już czerwieni brak.
Ma twarz wciąż zła,
sprzeciw zgłasza smutku tonom.
Jedynie iluzja własnego ja pozostała mi,
by zrównać różnicę miedzy mną a tobą.

Nie mam ci do ofiarowania niczego, czego byś już nie miał. Nie mam ci do powiedzenia niczego, czego byś już nie wiedział.