Twórczość, 4ever2gether

Poznali się całkiem przypadkiem. Przypadek? To złe określenie. On podobał się jej już od czasów podstawówki, później zniknął z jej oczu, a kiedy znów się pojawił ona była nieszczęśliwie zakochana.
Tę miłość spokojnie można było nazwać chorą. Codziennie zapłakana, co dzień z nowymi ranami zarówno na sercu jak i na ciele. A jej chłopak? To był ktoś. Najbardziej pożądany w całej szkole, uważany za super kolesia, co to nie jedną mieć potrafi. Miał i ją. Można to określić dokładnie właśnie tak. On ją miał. Z tym, że ona już nad tym nie panowała. Nad tym jak ją traktował, jak co dzień na nowo mydlił jej oczy. Popadła w depresję. Nie mogła uwierzyć w te wszystkie historyjki o nim, o tym [...]

Patrzę się w lustro i wyrzuty sumienia mi nie pomagają, i myślę o Nim, czy ma tą obrączkę czy nie.

-Jest 2 w nocy, budzisz mnie już trzeci raz! Co jest? … Eeeej, jesteś tam?... Słyszysz mnie?
-Mów, mów obojętnie co, masz taki piękny głos, nie usnę jeżeli go nie usłyszę.
Rozmawiała z nim 1,5 godziny. To znaczy ona mówiła, on słuchał od czasu do czasu przytakując. Gdy usłyszał zmęczenie w jest głosie, powiedział: ”Już dam Ci spokój, śpij słodko. Może we śnie wszystko zrozumiesz.”