Twórczość, Aspectus

Moja przeszłość nadeszła zbyt prędko. Moja przyszłość była spóźniona. Teraźniejszość nie istnieje, utkwiłam pomiędzy wahaniem czasu.

Nocną porą, nie wyczekuj pod oknem
bo zdołam pomyśleć że mam na imię Julia,
Tak pięknie błyszczysz kłamstwem
kiedy się opierasz gwiazdom.

Spędźmy wspaniałą noc na trawie
Rozmawiając o konfliktach politycznych
Albo nie, nie rozmawiajmy.
Milczmy.
milcz.

Spójrz na moje usta, tylko spójrz.
Dotknij moich włosów, tylko dotknij.
Podaruj mi oddech, tylko podaruj.
Przyjmij wdech, tylko....

A kiedy słońce wzejdzie
odwróćmy się od siebie
powróćmy do rzeczywistości.
Nie spotkamy się już więcej.
Zapomnijmy.
Nie zatrzymuj chwili
pozwól jej być piękną
Nie mamy prawa zmuszać jej do trwania.

Ona zostanie na zawsze
piękna, nieskazitelna
nasza, tylko...

Powietrze znów pachnie świeżością chłodnego deszczu i magią zauroczenia.
Smakuje rewelacyjną słodyczą gorzkiej czekolady.
Dotyka przyjemnym wiatrem jak delikatnym jedwabiem,
i kładzie mnie do snu.
Ptaki uspokajają kojącym śpiewem, a miękka trawa łąki zastępuje najlepsze włoskie łóżko.
Dzwięki szumiącego zródłą i łagodnego głosu skowronka idealnie się przeplatają.

W wymarzonym świecie nie ma miejsca na lęk i zmartwienia a może to zasługa mężczyzny leżącego u mojego boku, który delikatnie głaszcze mnie po włosach?

Idealny świat możemy stworzyć sobie sami i zawsze może trwać bez skazy, dbajmy o niego i nie kaleczmy go dysharmonią i chaosem.
Możemy tak trwać i trwać w nieskończoność na polu pachnącego rzepaku.

Twój uśmiech wprowadza u mnie spokój,
Twój głos wciela bezpieczeństwo
Twój wzrok powoduje dreszcze
Twój dotyk......tego jeszcze nie znam ale z pewnością jest niesamowity.

Jeszcze jeden łyk, jeszcze jeden papieros.

W młodym wieku nie możemy mówić o miłości. Ale jak nazwać uczucie nieogarniętego szczęścia po poznaniu wyjątkowej osoby? Porównajmy związek do domu, chcemy zrobić klimat zapalić świeczki, przez pewien czas jest idealnie. Dwie osoby wpatrujące się w swoje oczy, szepczące słodkie komplementy, na samą myśl mnie mdli. Po pewnym czasie rozkoszy którą czerpiemy z idealnego związku czas otworzyć okno, wywietrzyć dom. Niestety tworzy się przeciąg, świeczki gwałtownie gasną a dwoje kochanków nie mogą się odnalezć, idą, patrzą w innym kierunku, próbują złączyć ręce, na marne. Ciemność jest nieogarnięta, zagubienie nie do opisania. Prawdopodobnie tych dwoje ludzi już nigdy na siebie nie trafi, honor i duma nie pozwala się przyznać kto otworzył okno.

Dlaczego ateiści mają udowadniać wierzącym że Boga nie ma?
Niech wierzący udowodnią ateistom że istnieje.

Teraz czytam gazety i wielu rzeczy nie rozumiem. Wiem, co oznaczają i rozumiem je słowami, ale nie wiem, po co są. Nie wiem, dlaczego tak wszystko komplikujecie. Głównie robicie te rzeczy, których wcale nie chcecie. I tak przez całe życie. A potem tego żałujecie. Ciężko być człowiekiem.

Czasy się zmieniły. Kiedyś ludzie sądzili, że wszystko jest wolą Boga, ale traktowali to z pokorą. Teraz nadał tak uważają, ale nieustannie wygrażają Mu pięściami. Wybuchnie wojna, szaleniec zostanie wybrany premierem, ktoś zachoruje, utonie dziecko - wszystko to Jego wina. Doszliście do wniosku, że jest winien wszystkiemu, co robicie, i wszystkiemu, co się wydarza. Wasze modlitwy to nieustanny handel i ultimatum. Daj to, daj tamto, bo nie będę wierzyć.

A co jeżeli to co nazywamy snem jest życiem prawdziwym a gdy się budzimy śnimy? Co jeżeli wszystko co nas otacza istnieje tylko w naszej głowie, rodzina, przyjaciele, przyroda. Wymysł ludzkiej wyobrazni? Być może.

"Wszędzie dookoła ściany. Budzę się i widzę ściany, wyglądam przez okno, też ściany. Bliżej, dalej, wszędzie ściany. Wszystko szare. Nawet niebo tu jest małe i kwadratowe."