Andrzej Pilipiuk, recenzje książek

Andrzej Pilipiuk, cykl „Oko Jelenia”, tom 1-7, recenzja obszerna.

Wstęp

Cykl „Oko jelenia” (OJ) to seria powieści autorstwa Andrzeja Pilipiuka, „wyprodukowana” na przestrzeni lat 2008-2015 w wydawnictwie „Fabryka Słów”. Seria ta składa się z siedmiu około czterystustronicowych książek. Czytelna czcionka, nieliczne literówki, zdobienia, ilustracje do tekstu, elegancka prezencja na półce… Wydanie, można powiedzieć, ekskluzywne, brakuje tylko twardej okładki.

Przeczytanie pojedynczego tomu nic czytelnikowi nie da, musi się on nastawić mentalnie, czy finansowo na cały komplet, a przynajmniej na sześć części. Pierwsza część to zaledwie preludium wielkiej kampanii, a tytułowe Oko Jelenia jest długo, długo nieodkrywaną kartą, co postrzegam za zaletę. W recenzji traktował będę serię OJ jako jedną powieść, podzieloną na części dla wygody czytelnika.

Krótko o autorze. Andrzej [...]

Andrzej Pilipiuk znany jest fanom przede wszystkim z bestsellerowego cyklu powieści
o starym egzorcyście Jakubie Wędrowyczu, który mieszka w Wojsławicach pędzi bimber i walczy ze wszelkim złem. W swoim dorobku ma także wiele innych znakomitych pozycji wartych przeczytania. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje "Wampir z M-3".
Andrzej Pilipiuk postanowił przeciwstawić się "zmierzchowej" kulturze i przedstawić swoją wizję dotyczącą wampirów. Powieść Wampir z M-3 jest przezabawna, a jednocześnie dokładnie charakteryzuje czasy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Patrząc na okładkę można zadać sobie pytanie jak wampiry radziły sobie w PRL-owskich latach 80-tych.
Odpowiedź na to pytanie kryje parodia która wyszła spod pióra Pilipiuka.
PRL-owska rzeczywistość ukazuje takie problemy o jakich bohaterzy "ZMIERZCHU", nawet nie śnili. Przykładowo problemem jest zdobycie benzyny w czasach gdzie paliwa są reglamentowane, a ta jest niezwykle potrzebna dla spalenia wampira.
Książką wzbudza salwy śmiechu, miesza grozę z humorem. Na szczególną uwagę zasługują przygody 18 - letniej Gosi.
Ciekawym zabiegiem jest obalenie mitów związanych z niebezpiecznymi krwiopijcami. Przykładowo Wampir może obawiać się słońca, dopiero po wielu, wielu, wielu, wielu itd. latach. Dodatkowo wampirem nie zostaje się od ugryzienia, z tym się trzeba urodzić. Pozycja obowiązkowa dla fanów Pana Andrzeja. Książka okraszona humorem powinna trafić do czytelnika, który lubi prozę Pilipiuka. Czyta się ją jednym tchem. Polecam