Zeszyt Zeszyt, rezun

Czasem, gdy w ciszy popijasz herbatę, uświadamiasz sobie, jaki dom rodzinny potrafi być pusty tylko jak ktoś w nim jest.

Jeśli cierpienie jest miarą minionego szczęścia to warto było spędzić z Tobą te pięć miesięcy

wyszedł na środek olbrzym w zbroi błyszczącej
trzymał miecz zakrwawiony a wzrok jego mówił
że śmierć czeka każdego
kto naprzeciw stanie

kto mu stawi czoła? kto?
kto ma tyle odwagi by walczyć o honor?
w oczach tylko przerażenie
żaden z mężów tchórzliwego wzroku nie śmie podnieść

jest! pojawił się śmiałek!
to żart? wyszedł sam czy mu pomógł ktoś
podjąć decyzję samobójczą?
ledwo dźwiga ciężki miecz lecz nie cofa się przed śmiercią

olbrzym zdjął z głowy hełm z pióropuszem
by przyjrzeć się cherlawemu dziwadłu

śmiałek tarczę rzucił by miecz sprawniej trzymać
a w gardłach tchórzy śmiech uwiązł szyderczy

stal błysnęła i upadł u stóp olbrzyma jedyny odważny
spod hełmu struga krwi wypłynęła a wiatr wywlókł
włosów pięknych sztandar zwycięstwa

klęknął pokonany i hołd oddał tej
która odwagi miała więcej
niż wszytkie legiony

W przypadku mądrej brzydoty wystarczy zamknąć oczy, jednak w towarzystwie głupiej piękności nie jest to już takie proste...

Chore dzieci kształtują chorzy rodzice tworzący chore zasady, które stworzyli ich chorzy rodzice, żyjący w chorych czasach w których panowały chore zasady przez co rodziły się chore dzieci.

To jest ten moment, w którym jest ci wszystko jedno.
Patrzysz pustym wzrokiem na świat i wiesz, że mogłabyś bez żalu z niego odejść, zostawiając za sobą jedynie zdziwionych ludzi.
I oby z tego zdziwienia już nigdy nie domknęły im się pyski.