Zeszyt wyjątki, Doughnut

Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.

Jest ci źle? Nie powiem ci: hej, uśmiechnij się, daj spokój, nie warto płakać. Płacz ile chcesz, pomyśl tylko, czy warto.

Każdy człowiek sam decyduje o tym, jak urządzi swoje życie. No i potrzeba też trochę szczęścia, żeby ktoś inny nie zepsuł ci wszystkiego, co zbudowałeś. To wcale nie takie proste, jak uczą w podstawówkach, ale dobrze jest mieć parę mocnych zasad i zawsze się ich trzymać. W małżeństwie, w przyjaźni, na wojnie – zawsze i wszędzie...

Mamo, posprzątałam cały swój pokój. Odkurzyłam. Pozmywałam naczynia. Powiesiłam pranie. Tak bardzo się starałam.

W czasie odrabiania lekcji na biurku położyłam podręczniki. Pies przyszedł ze spaceru i zachlapał podłogę. Tata postanowił zrobić kolację, brudząc talerze i kubki, a sznurki się poobrywały. Wtedy weszłaś do domu.

Orzekłaś, że jestem leniwa, że nie szanuję tego, co mam. Nie zauważyłaś moich oczu mówiących: chciałam dobrze. Zamiast tego stwierdziłaś, że nie pójdę spać, dopóki nie zrobię porządku. I zdziwiłaś się, kiedy, zamiast wziąć się do pracy, usiadłam na łóżku i zapłakałam cicho.

Właściwie, to dobre słowo. Taka przykrywka do wszystkiego, czego nie chcemy powiedzieć. Właściwie dobrze, to znaczy, nie, nie dobrze, ale prawie źle, ale po co ci o tym mówić. Właściwie zdrowa, to znaczy chora, może była chora, może jeszcze nie doszła do siebie, więc właściwie zdrowa, ale nie twoja sprawa. Właściwie myślałam, żeby do ciebie zadzwonić, to znaczy, nie, nie chciałam dzwonić, ale nie wiem, co powiedzieć, więc słowo właściwie i tak da ci do zrozumienia, że nie dzwoń ty również. Właściwie mam czas - i tylko głos się zawiesza na tym słowie właściwie. Jakby to słowo miał swój specjalny akcent, niepolski, lekko przeciągły, śpiewny, następujący po sylabie wła... oddzielony pauzą od reszty.

Właściwie - to znaczy prawie kłamstwo.
Właściwie nic mi nie jest. To znaczy jest mi wszystko.

Nie wierzę w czary. Nie wierzę również w miłość od pierwszego wejrzenia, ale to nie to samo. Niektórym jednak przydarza się: spojrzą w lewo i w gardle ich zatyka, serce wali, krew skronie rozsadza. Ani jeść, ani spać. Podobno. Miłość? Urzeczenie, zafascynowanie, pragnienie, wariactwo - ale to nie miłość, która jest uczuciem najgłębszym, rośliną dojrzewającą powoli. Aby rozkwitła potrzeba wzajemnej troski, zbliżenia dusz stopień po stopniu, aż nie będzie tajemnic, barier, a sama tylko bliskość, jakby się było jedną osobą. Miłość jest dążeniem do jedności. Pełna jedność jest niemożliwa, zawsze gdzieś tam człowiek pozostaje samotny. Ale miłość drugiej osoby ułatwia istnienie, nadaje mu sens.

Płaczesz, bo uczucia grają z Tobą w ciuciubabkę? Poczekaj, aż rzeczywistość wrzuci Was do labiryntu.

Mam już dość tego życia. Codziennie ta sama bajka. Kolejne niczym nie różniące się dni. Tylko ludzie z dnia na dzień potrafią coraz bardziej ranić...