Zeszyt te. niesmowite. , gossip_girl

Boję się jutra. Boję się, że nie będę wystarczająco mądra, wystarczająco zabawna, wystarczająco ładna. Po prostu nie wystarczająco dobra. Boję się popełnionych błędów, a jeszcze bardziej niewykorzystanych szans. Dnia, w którym oprócz dostępu do sieci zabraknie czegoś znacznie istotniejszego. Boję się myśli dotyczących przyszłości, i tego kim się stanę. Jaką rolę odegram w życiu innych ludzi i czy sposób w jakim pokieruję swoim własnym będzie miał znaczenie. Czy okaże się być słusznym? Boję się zapomnienia i tego, że ja zapomnę. Rozstania, śmierci i pająków. Tęsknoty za dzieciństwem, które niosło za sobą dylemat - cola, czy pepsi, - wieczorynka, czy podchody. Boję się tego, że nie będę potrafiła przebaczyć. Boje się rozczarowania wynikającego z niemożności podjęcia jakichkolwiek działań. Boję się telefonu [...]

Uwielbiała szarpać go za koszulkę, wkładać zmarznięte dłonie pod kaptur.. widzieć ten jego szelmowski uśmiech, gdy bawiła się troczkami od jego ulubionej bluzy. Była naprawdę szczęśliwa. Teraz wie, że to wszystko było jej chorą wyobraźnią.. Że gdy odszedł bez pożegnania, w kieszeni tej wyimaginowanej bluzy zostawiła swoje serce..

Może nie jestem śliczna jak Kate Moss, seksowna niczym Megan Fox, ale przecież Ty też nie jesteś idealny.

Jeżeli nie można rozwiązać supełka, trzeba odciąć sznureczek...

______
Czasami mamy problemy, których nie da się rozwiązać.
Wtedy trzeba się pożegnać.

- co z nami będzie? - matowe, pełne bólu słowa wypłynęły z jej ust.
- może kawy? - zapytał obojętnym tonem perfidnie się przy tym uśmiechając.

tak właśnie wygląda koniec, początku.... teraz będą tylko lepsze cytaty z mojej strony. ;)