Zeszyt Siła i jej brak; Pewność i niepewność; BYĆ...., Pauletta_92

Nie jestem tchórzem, nie jestem odważna.
mój strach i moja odwaga nieustannie ze sobą walczą. Kto zwycięży?
Nikt.. ta walka będzie trwać.

To, co wydaje się nam być końcem,
tak naprawdę jeszcze nie nadeszło.
Byliśmy zbyt młodzi dla Miłości, dlatego Ona postanowiła na nas poczekać.
Teraz czekanie przestaje być tylko sztuką.

Otacza mnie przeszłość, a mój uśmiech wplątuje się w cudze historie. Ja też chcę mieć historie, taką, którą sama mogę kształtować.

Nie ma ważniejszego zadania, jak być miłym i pełnym uroku. Krzewić radość, promieniować szczęściem, rozlewać jasność na ciemnych drogach życia... Czyż nie jest to największa przysługa dla innych?

Zawsze już na początku każdej znajomości chciałam wiedzieć, co mogę dostać - na przykład ciepłą dłoń na spacerze. Chciałam prawdy. A w tę wpisane jest przecież ryzyko rozczarowania. Trzeba wiedzieć, czy na spacerze może zabraknąć nie tylko dłoni, ale i tożsamej duszy. Być może powie Pan, że jest w tym coś z asekuranctwa. Być może, zwłaszcza, że na początku każdej znajomości karne punkty, które zdobywa kandydat na kochanka, czy męża, właściwie nie bolą. Nie ma więc i mowy o klęsce. Łatwo sobie powiedzieć wówczas: To nie ten. Było i nie będzie. Adieu! Dopiero po przebiegnięciu takiej "ścieżki zdrowia" i już z tą ręką w ręce, można z betroską założyć na nos różowe okulary miłości. Skoczyć z trampoliny uczuć na główkę do morza uczuciowego szaleństwa.

On wiedział, czego chcę – ja tylko czułam. On z inteligencją – ja z sercem, on przygotowany do walki – ja gotowa na wszystko nie wiedząc nic, on wykształcony – ja prosta, on ogromny – ja malutka, on mistrz – ja uczennica, on osobowość – ja jego cień, on pewny swoich racji – ja pewna tylko jego!