Zeszyt shashin, yosei

Widziałam oczy niecierpliwe
i słowa obdarte ze skóry
broczyły krwią zapomnienia

dotykałam serc bez życia
pulsowały nieszczęśliwe
pomiędzy żebrem a dłonią

słyszałam mowę bezdźwięczną
ostrzami tnące litery
uboczne efekty ludzkich myśli

smakuję życie
tyle tego
częstuj się człowieku
świat na wszystko ma promocje

Niekiedy budziłem się o drugiej, trzeciej w nocy i nie mogłem zasnąć. Wstawałem z łóżka, szedłem do kuchni i nalewałem sobie whisky. Ze szklaneczką w ręku wpatrywałem się w ciemny cmentarz po drugiej stronie ulicy i światła samochodów na drodze. Chwile łączące noc z dniem były długie i mroczne. Gdybym mógł zapłakać, byłoby mi lżej. Nad czym jednak płakać? Za kim? Byłem zbyt skupiony na sobie, by opłakiwać innych. Zbyt stary, by opłakiwać samego siebie.

Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.