Zeszyt Samotność ;(, Kicipuch

Niektórzy idą cały czas przed siebie tylko dlatego, że nie mają gdzie się zatrzymać i dokąd wrócić.

Samotność...
jest dla mnie jak siostra, kocham ją i jej towarzystwo...
ale ile możemy żyć razem, ktoś musi się w końcu wyprowadzić.

Życie singla ma wiele zalet... i jedną wadę.

Lubię samotność kontrolowaną. Lubię włóczyć się po mieście. Nie boję się, że przyjdę do pustego mieszkania i sam położę się do łóżka. Boję się, że nie będę miał za kim tęsknić, kogo kochać. Potrzebuję ciepła i bliskości.

(..) Pokochała Go. Przystojny, wysoki brunet o piwnych oczach. Uwielbiał poezje, zachody słońca i deszczowe dni. Na samą myśl o Nim pojawiał się szeroki uśmiech na jej smutnej twarzy. Miał nigdy Jej nie skrzywdzić, zawsze być tuż obok Niej (...).
Był prawie idealny. Miał tylko jedną wadę, nie istniał.

To chore uczucie, gdy śmiejąc się ze znajomymi czujesz podchodzący do gardła płacz. Śmiejesz się, bo oni się śmieją, ale gdyby tylko nie patrzyli łzy polałyby się strumieniami.

-Wciąż myślisz o nim. Gdybyś miała taką okazję, gdyby tylko on był wolny zostawiłabyś mnie!
-Nie mów tak.
-A jak?
-Są pewne granice.
-Jakie granice? Granice mówienia prawdy?
-Nie. Granice zadawania bólu.

Jeśli potrafisz spędzić z kimś pół godziny w zupełnym milczeniu i nie czuć przy tym wcale skrępowania, ty i osoba ta możecie zostać przyjaciółmi. Jeśli zaś milczenie będzie wam ciążyło, jesteście sobie obcy i nie warto nawet starać się o zadzierzgnięcie przyjaźni.