Zeszyt Niemy krzyk, QuietCaroline

Każde życie to książka. I choć nie mamy wpływu na to jak gruba ona będzie, to od nas zależy kiedy napiszemy nowy rozdział.

Mówię, że jest dobrze. Rozmawiam. Trzymam się. Wmawiam sobie, że wszystko jest w porządku i nawet czuję się, jakby tak było. Jednak wystarczy jedna sekunda, jedno małe wspomnienie, jedna myśl, żeby wewnątrz posypać się na kawałki. Raz, drugi, trzeci, dziesiąty... aż kiedyś te kawałki mnie będą tak maleńkie, że nie będzie szło ich poskładać...

Kiedyś myślałam, że nigdy się na Tobie na zawiodę. Jeszcze wczoraj byłaś jedną z najbliższych osób w moim życiu... byłaś jedną z pierwszych osób do których szłam po pomoc, ufałam Ci chwilami bardziej niż sobie. A co ze mną? W każdej chwili miałaś we mnie oparcie, byłam zawsze. Nie tylko wtedy kiedy było dobrze. Byłam też w chwilach gdy "walił się świat"... to, co zrobiłaś przeszło moją wyobraźnię. Nie wiem dlaczego i może dlatego tym trudniej mi to wszystko pojąć... dostałam w policzek. Porządnie. Szkoda tylko, że nie fizycznie. Mniej by bolało. Ale mogę podziękować Ci za jedno. Za utratę wiary i zaufania w przyjaźń... Nie zrobiłam nigdy nic przeciwko Tobie, a Ty? Ty powiedziałaś wszystko, co "moje" trzeciej osobie. Osobie, która tak bardzo jest przeciwko mnie... Kiedyś skoczyłabym za Tobą w ogień a teraz? Teraz chyba tylko cieszyłabym się, że to co Ci powiedziałam stanęłoby razem z Tobą w tym ogniu "siostro"...

Szkoda że nie można zamknąć serca na jakiś czas .....
Czas podobno rany leczy....lecz czy tak jest nie wiem sam....

...insp.maleństwo ;*........

27.11.2015

றĭℓℓ... ™