Zeszyt Miłość niespełniona, Bianka97

Tkwisz w mojej wyobraźni
Budzisz się gdy ja zasypiam
Jednakże sen ze mnie drwi
Ucieka i drzwi zamyka

Ogromnymi oczami
Sprawdzasz czy jeszcze żyję
Dotykasz mnie włosami
Czekasz odsłaniając szyję

W poszukiwaniu siebie
Gubią się głodne dłonie
Usta nabierają czerwieni
Pulsują nieskromne skronie

W ogniu świec rozgrzane nuty
Kładą się dywanem u stóp
Wino - grzechu i pokuty
Wylane, wpływa do głów

cisza rozgrzewa nam usta
czas zastyga w bezruchu
i zdaje się rodzić pustka
którą szkicujesz dłońmi

zgasła ostatnia żarówka
noc opadła w twoje oczy
doszukuje się wątpliwości
ale nie chcę nic zmieniać

lecz wciąż tutaj jestem
z Twoją dłonią w mej dłoni
serce zamykam gestem
choć pragnę by czas nas dogonił

Leniwej nocy wiedzą zwiedziony
A uniesiony z dna klepsydry
Nie poruszony czasu wynikiem
Który przystraja wyznań trzepioty

Wszystko w dwóch punktach
Pod rzęs opieką
Ciekawych wierszy opowieści
Piękną była, powiedz - kobietą

Gdy na uliczce za horyzontem
Pozostał zapach włosów i ramion
Szukasz wciąż tego co nazwać trudno
I naszkicować i ubrać w barwy

Nie wyobraźni wytwór ponętny
Nie pragnień obraz we mgle skrywany
Byt , ciało , ciepło - pożar wszelki
Gdy czasu , wiary, było za mało

Wybiegam w gwiazdy
Z piórem przy ustach
W poezje dźwięczną i rezolutną
Sztuką samotną i duszą pustą

zbyt mało mnie
by z kimkolwiek dzielić
choćby na dwie połówki jabłka

i nie poruszysz mnie już
inaczej
jak tylko biodrami

czasem jednak gubię wstyd
- w pustej szklance -
gdy znów nie odmawiasz

a ten język na wargach
o powrót staje się modlitwą.

spójrz -

zło zawsze kończy się tam
gdzie moje palce

przestaną żądać

i po zmroku wciąż kwitną
dziecięce instynkty
by tak na bezdechu

zapaść się w płucach.

jestem wyszarpaną kartką
kolejnej bezcelowej historii
śmiertelnikiem pokus tysiąca
i jednej nocy

daj mi ból -

a ja
znów poddam się
tęsknocie w moich oczach

przecież nosisz pod skórą
jeszcze wiele grzechów.

jeśli pamięć zatarła już ostatnie ślady
we mnie i w tobie - jesteś nieznajomym
gdybym widziała , czuła całą sobą
cząsteczkę ciebie, która tylko dla mnie - jest

pragnie mnie i cierpi bo nie chce zapomnieć
którym tylko przy mnie, byłeś już na zawsze
wciąż cię oglądam oczami pamięci
szkicuje i zdejmuję cienie

pewnie najdłuższa powieść nie zmieści
tego co ci w jednym zdaniu chcę powiedzieć
a ty odpowiesz przekornie i ciepło
można kochać więcej niż - moja odpowiedź

inspirowany wydarzeniami i
niedawnym tekstem