Zeszyt \'Miłość kpi sobie z rozsądku....\', m57

Dotknij miłość, zatrzymaj wiatr, ukołysz niebo, pocałuj gwiazdę, obejmij mrok,
uchwyć chwilę, przywitaj się ze słońcem,
zatańcz z księżycem, zabij nienawiść, wybacz wojnę zazdrości,
pożartuj z uśmiechem i dopiero wtedy mów o wolności.

Namiętności są potężne, a wyobraźnia usłużna.
Widzimy i słyszymy to, co chcemy widzieć i słyszeć.
Chcemy być okłamywani, toteż jesteśmy okłamywani. Przede wszystkim przez samych siebie.
Winę za rozczarowanie ponosi nasza własna fantazja.
Oszukują nas własne pragnienia i nadzieje.

Kiedyś o mnie zapomnisz, tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. Zapomnisz jaki ból był wmieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyśpieszał oddech. Zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli. Wszystko uleci z Ciebie, jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę. I okaże się, że scenarzysta który to wszystko poskładał w swojej malutkiej główce, nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelką taniego wina w ręku. Ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię, oddasz serce w depozyt komuś innemu, komuś lepszemu. Szczęście wypełni Cię po brzegi, od paznokci u stóp, do końcówek rzęs. Życzę Ci tego, wiesz. I będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka, ale nic nie będzie takie samo jak nasza samotność we dwójkę, JAK NASZE BYCIE RAZEM OSOBNO.

AUTOR NIEZNANY

Siedzimy naprzeciwko siebie i przez chwilę szukam siebie w Jego oczach, ale nie widzę tam nic. Jego oczy są puste, trochę błyszczące od łez, ale mnie w nich nie ma. Nie ma mnie nawet w tych łzach, które tak starannie próbuje ukryć zaciskając co jakiś czas powieki.

Wierzę we wszystko co piękne i dla mnie najważniejsze, w przyjaźń, w miłość. Wierzę w to co nad rozum wyższe, myślą nie ściągnięte. Co nie ze świata swój początek bierze i nie kończy się na świecie. I wierzę, że gdy dwie się napotkają dłonie, w których jeden ogień płonie, w których jednym się ogniem ideały palą, serca się kochać będą, choć dłonie czasem na chwilę oddalą.

Zbierałam wczoraj swoje myśli
Porozrzucane po mieszkaniu
W pustym brzmią inaczej
Szczególnie smutno
Trudniej było pozbierać słowa...
...moje do Ciebie
Rzucone na wiatr pognały zapewne gdzieś daleko.
Zbierając myśli potknęłam się o wspomnienia
Ich ciężar odebrał mi siłę do dalszych porządków...

Mówiłeś, że jestem twoim marzeniem,
Że skórę mam jak aksamit,
Że włosy jak łan pszenicy,
I pachnę truskawkami.
Mówiłeś, że oprzeć się nie umiesz,
Gdy szeptam twoje imię.
Gdy dłoń twą ściskam czule,
To wszystko jest takie inne.
Mówiłeś, że zostaniesz
Na przekór losu złemu.
Mówiłeś... Już nie mówisz.
To powiedz, chociaż, czemu?

/Joanna/

Moralności brak, powiedziała szukając kolejnego papierosa. On i tak miał to gdzieś, wiedział że to nie mam sensu a jej ciało jest własnością innego. Ich znajomość przeplatana latami przyjaźni była tylko sumą orgazmów. Nie był pierwszym, a tym bardziej ostatnim.

Mówi się, że miłość jest ślepa. Wierzcie mi, to zupełne kłamstwo – nie ma niczego bardziej widzącego niż prawdziwa miłość. Niczego. Jest ona czymś najwyraźniej widzącym pod słońcem. Poświęcenie jest ślepe, przywiązanie jest ślepe, pożądanie jest ślepe – ale nie prawdziwa miłość. Nie popełnij błędu i nie nazywaj tych uczuć miłością.

Nie myślałem i nie śniłem w mym życiu, że spotkam w tak czystej formie tak gwałtowną żądzę i tak gorące i tęskne pożądanie.