Twórczość, zagubionawtymwszystkim

Robiac zdjecia z innymi kobietami, bedac tysiace kilometrow od zony... Czy to zdrada?

Zgnojona, zraniona, zdradzona. Co jeszcze dla mnie szykujesz?

Żegnam się z Wami kochani, dziękuję za każde ciepłe słowo, wiadomość, wsparcie, ale także dziękuję za krytykę, która, mam nadzieję, mnie wreszcie umocni.
Przede mną ciężki okres, muszę zrobić porządki, w głowie, w sercu, w życiu. Sprawa rozwodowa będzie, gdy były mąż wróci, nie ma odwrotu, nie ma miejsca na przepraszam, spróbujmy jeszcze raz.
Tkwiłam w kłamstwie od paru lat. Czas pokazać co stracił i zacząć doceniać samą siebie. Możliwe, że powrócę do Was silniejsza, mocniejsza, możliwe, że słabsza. Nie wiem jak będzie. Ale wiem, że trzeba wreszcie coś ze sobą zrobić.
Mężczyzn jak na razie nie mam w głowie, mam inne zmartwienia.
Żyję z wyrokiem, może dziś, może jutro rozwinie się we mnie rak, muszę więc wygrać, albo przynajmniej walczyć.
To czas na zmiany i decyzje. Zacznę od zmiany koloru włosów i lekkiego podcięcia, no i zacznę się bardziej kobieco ubierać.

Jeszcze raz dziękuję, i do zobaczenia na internetach kochani. Życzę Wam wszystkiego co najlepsze! :) Ania.

Budzę się kolejnego dnia, w niedbale zawiniętym koku, w rozciągniętym swetrze i spodenkach. Moje oczy mówią same za siebie - od dwóch dni prawie nie śpimy i płaczemy. Jeszcze tydzień temu mówiliśmy sobie, że się kochamy i tęsknimy, dzisiaj wróciłam do rodzinnego domu i jestem w swoim dawnym pokoju.

Ze złości popaliłam zdjęcia, listy i wszelkie inne pamiątki. Ale wspomnień i serca nigdy się już nie oszuka. Byłeś dla mnie kimś, kimś ważnym, i tak bardzo chciałam w to wszystko wierzyć. Boli, że okazało się to kłamstwem.
Z jednej strony podziwiam Cię, że przyznałeś się do zdrady, z drugiej jednak nienawidzę Cię z całego serca. I nawet nie zasługujesz na to, by pisać o Tobie z dużych liter.
Dla mnie już nie istniejesz, martw się o siebie sam.

Nie wiem od czego mam zacząć... ?!
Moja samoocena, która i tak była marna, spadła do -miliona. Chciałabym się zemścić, ale coś mnie powstrzymuje. Może miłość, może godność, może honor.
Nie wiem, ale zaufać komukolwiek będzie mi ciężko.

Siadam z poranną herbatą na parapecie i pustka uderza tak bardzo w moje serce, że jedyne co mi wychodzi to płacz i włosy.

* * *

Tak bardzo chciałam wierzyć, że za pare lat będę matką, będę chodziła z naszym dzieckiem na spacery, na plac zabaw, że będziemy razem się uczyć opieki nad nim. Dzisiaj to tylko niespełnione marzenia, złość, pustka, nienawiść i głupia nadzieja, że kiedyś ktoś pokocha mnie i tylko mnie.

* * *

,,Wybaczę Ci to wszystko wtedy, kiedy zamarznie piekło''.

Proszę się już więcej nie smucić, nie dołować się i wziąć się w garść. W przeciwnym razie zostanie wysłany patrol interwencyjny.

Nie jestem ładna, a na pewno nie jestem szczupła.
Włosy mam ciemne jak 70% innych ludzi, które układają się w każdą stronę. I na dodatek są proste jak druty, i choćbyś kręcił lokówką, prostownicą czy innymi cudami, psikał godzinę lakierem, to po 10 minutach będą już proste.
Oczy mam niebieskie, a na nosie okulary, bo ślepa jestem jak kret.
Słabo jeżdżę na rondo, zawracając na zewnętrznym pasie, a gdy nie wiem kto ma pierwszeństwo zamykam oczy i jadę przez środek skrzyżowania spanikowana do granic możliwości.
Za dużo spędzam czasu na czytaniu romansideł, a już na pewno na ich oglądaniu, wierząc, że mnie taka miłość też spotka.
Jestem mężatką od prawie 2 lat, a tak na prawdę Twoje szczęście czułam tylko tego dnia, gdy bez końca mówiłeś do mnie ,,moja żona''. Może to rutyna, może przyzwyczajenie, może moje zamarzenie.
Wiem, że tak trwać nie mam już zamiaru.
Składam wniosek, chcę usłyszeć od kogoś, że zależy mu na mnie.
Mam 24 lata, z czego 2 przegrałam. Nie chcę w takim układzie żyć już dalej.
Może jest na świecie ktoś kto powie mi: pokochałem Twój chaos w głowie, Twoje marzenia i Twój pokręcony świat. Stwórzmy coś razem, RAZEM.

Jestem niepoukładana, może Ty mnie poskładasz?

Chciałabym bardzo podziękować każdemu mężczyźnie, który w moim życiu się pojawia i pojawi. Każdy coś wnosi w moje życie każdego dnia, mimo iż z wieloma z was nie miałam kontaktu od lat. Mężczyźni mojego życia to opowiadanie niczym kawałek tortu urodzinowego, czasami słodcy i aż chce się ich więcej, czasami sztuczni i ma się ich ochotę wypluć, czasami przesadni ,,udekorowani''.
W moim życiu może było ich za dużo, za mało, a może w sam raz. Pewnie każdy z was po przeczytaniu będzie miał swoje własne określenie.

Wypadałoby zacząć skąd pomysł na takie opowiadanie. Nie chcę tutaj się chwalić co to ja przeżyłam, czego chciałam, a z kim było mi najlepiej w łóżku, ale chciałabym tylko pokazać, że każdy typ mężczyzny [...]

Będę tęskniła za Tobą już do końca życia, nawet jak będziesz codziennie zaczynał ze mną dzień. Straconych dni już nie nadrobimy.

Będę wierzyła do końca życia, że zawsze byłam jedyną, wyjątkową, pierwszą i starałeś się być ze mną fair.

Będę starała się pamiętać, że ludziom należy dawać drugie szanse.

Będę Cię kochała do końca świata, i o jeden dzień dłużej niż będzie grała Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy.

Mówisz mi, źe jestem Twojà pierwszà myslà, gdy wstajesz i ostatnià, gdy siè kładziesz...?!

Szkoda tylko, że myslisz o tym jak mnie zranic.