Twórczość, withoutdreams

Będę stała w tym miejscu już zawsze i czekała. Ale nie będę czekać na Ciebie, ja będę czekać na koniec. Właśnie tutaj, w tym miejscu gdzie kiedyś przez chwilę staliśmy razem, gdzie kiedyś byłeś trochę mój. Będę dokładnie tutaj czekała... Na koniec, bo na Ciebie nigdy nie będę miała prawa czekać.

Kocham Cię mimo tego, że każdego dnia oddalasz się coraz bardziej. Kocham Cię mimo tego, że odwracasz wzrok kiedy widzisz jak płaczę. Kocham Cię mimo tego, że całujesz ją codziennie. Kocham Cię mimo tego, że złamałeś mi serce. Przepraszam, nie potrafię tego zmienić.

Stoję przed lustrem i patrzę na moje odbicie. Mam na sobie moją wymarzoną suknię ślubną, delikatny makijaż i włosy upięte w kok. Jest tak jak zawsze tego chciałam. Idę w kierunku ołtarza. Czekasz na mnie ze swoim najpiękniejszym uśmiechem, wiem, że jesteś szczęśliwy. I nagle Cię nie ma. Ktoś inny się do mnie uśmiecha. Jak film przez moją głowę przelatują obrazy: kiedy zabrałeś mnie w góry, kiedy mi się oświadczyłeś, kiedy robiłeś mi herbatę w moim kubku, kiedy tańczyłeś ze mną salsę, kiedy całowałeś mnie na moście. Jednak nie ma Cię przed ołtarzem. Zastanawiam się czy straciłam zmysły i nagle Ciebie widzę. Siedzisz w piątej ławce, trzymasz ją za rękę i patrzysz na mnie. Wtedy w mojej głowie pojawia się kolejny obraz. Całujesz ją na naszym moście. Wtedy rozumiem i odwracam wzrok. Idę przed siebie i modlę się. Chcę zapomnieć. Moja siostra i Ty. Po prostu chcę zapomnieć, że kiedyś was kochałam.

Nie pragnę wielkich deklaracji, scen niczym z filmów, miliona prezentów i godzin spędzonych tylko we dwoje... Pragnę tylko czuć, że Twój cały świat zniknąłby razem z moim odejściem.

Nadal wierzę, że gdybyś wiedział jak bardzo Cię kocham, nie pozostawiłbyś mnie bez odpowiedzi.

Nigdy nie miałam szansy powiedzieć Ci, że nic nie zmieni mojej miłości. Odszedłeś, a ja nie powiedziałam Ci, że zawsze będę Cię kochać. Zostawiłeś mnie, a ja nie mogłam Ci wykrzyczeć w twarz, że moje serce zawsze i tak będzie tylko Twoje. Zabrałeś mi tą szansę, ale nigdy nie będziesz w stanie zabrać mi tej miłości...

Zawsze mi powtarzałeś, że dałeś mi od siebie to co w Tobie najlepsze. Mówiłeś, że to zawsze będzie tylko moje. Obiecałeś, że tylko ja jedna będę Cię takiego znała. Mówiłeś, że tylko mnie mogłeś tym obdarować. I choć dzisiaj dzielą nas tysiące kilometrów, ja czekam. Czekam kiedy znów pojawisz się w moich drzwiach, zapragniesz być sobą i wtedy ja będę mogła oddać Ci w zamian za Twoje serce, moje serce. Zostaw ten cały świat i po prostu wróć...

Obiecałyśmy kiedyś sobie, że zawsze będziemy. Obiecałyśmy sobie być dla siebie. Obiecałyśmy sobie żyć dla dobra drugiej. Obiecałyśmy zawsze kochać się mimo największych wad. Obiecałyśmy sobie, że nie złamiemy nigdy żadnej obietnicy. Miałyśmy umowę. Na zawsze, za wieki. Nie obiecałyśmy sobie jednak czekać na siebie kiedy któraś zapomni. Mimo braku tej obietnicy czekam... Obiecałam.

Kocham Cię i nie potrafię tego zmienić. Może chciałabym Cię nie kochać, ale to jest najtrudniejsza rzecz, której przyszło mi się uczyć. Nie potrafię Cię nie kochać. Ani dzisiaj, ani jutro. Może kiedyś.

Tego dnia gdy pocałowałeś mnie po raz ostatni wiedziałam, że odchodzisz. Wiedziałam, że każdego dnia będę tęsknić. Wiedziałam, że każdego dnia będę pić herbatę z Twojego kubka który zostawiłeś w kuchni. Wiedziałam, że każdego dnia będę czytać po raz setny te same książki, które Ty czytałeś. Wiedziałam, że każdego dnia będę wąchać koszule, którą zostawiłeś na mojej desce do prasowania. Kiedy pocałowałeś mnie po raz pierwszy wiedziałam, że nigdy nie będziesz mój. Mimo to nie żałuję. Przez te kilka miesięcy byłeś odrobinkę mój i ja byłam odrobinkę Twoja. Mieliśmy odrobinkę miłości, która pozwoli mi egzystować do końca moich dni...

Nie mogę patrzeć nocą w niebo. Nie mogę podziwiać gwiazd, które tak bardzo kocham. Nie mogę... Świadomość, że gdzieś niedaleko podziwiasz te same niebo i trzymasz ją za rękę sprawia, że wszystkie gwiazdy w jednej chwili tracą blask. Kiedyś to było nasze niebo. Kiedyś to był nasz świat. Kiedyś byliśmy my. Dzisiaj jestem ja. Pozbawiona Ciebie, pozbawiona nadziei, pozbawiona moich gwiazd.

Idź! Ciesz się swoją wielką miłością! Tańcz z radości, szalej ze szczęścia! Nie odwracaj się, nie ma potrzeby. To musi być ten jedyny skoro od dnia kiedy pojawił się w Twoim życiu, zapomniałaś o najlepszym przyjacielu. To musi być on. Nie ma innego wytłumaczenia. Idź. Nie musisz się odwracać. Wiesz, że zawsze jestem za Tobą. I choć spakowałaś mnie do pudełka "przeszłość", ja nadal jestem tuż za Tobą. I mimo, że zraniłaś mnie ja jestem. I mimo, że wcale nie chcę to jestem. I mimo wszystko zawsze będę. Może kiedyś zrozumiesz...