Twórczość, topaz.

moje życie to komediodramat

jak nie urok
to złamane serce

leżącego się nie kopie
ale śmiało
kopnij mnie jeszcze

po co to wszystko
po co tak żyć
po co ta miłość
której nigdy nie zechcesz

Wiem, że jeśli kiedykolwiek zechcesz opowiedzieć swoim znajomym o naszych magicznych spotkaniach, z pewnością użyjesz słów: "Czasem wychodzę na kawę z Topazem", a oboje wiemy, że powinno zabrzmieć coś zdecydowanie bardziej szczerego i trafniejszego, coś jakby: "Czasem wychodzę na kawę z Topazem, który kocha mnie całym sercem, ale ja nie podzielam tych uczuć".

tak mi było łatwo
zgubić się
w twoich oczach

a teraz
tak mi ciężko
się odnaleźć

serce mam sklejone taśmą
skasowaną pamięć
myśli czarne i niewdzięczne

nie chcę już żadnej miłości od ciebie
nigdy więcej

wczoraj

kwiatuszki były takie pachnące
niebo błękitne
serce ogromne
i uśmiech

a dzisiaj co

kwiatki gniją
niebo szare
serca brak

gasną gwiazdy w topazowych oczach
i kończy się świat

i tak sobie jest ten świat
raz czarny
raz biały

pan doktor raz skarci a raz pochwali

wspomni
że czasem przydaje się to małe ciepłe serduszko pod żeberkami

ale topazik go nie ma i nigdy nie miał

bo przecież nikt nie jest doskonały

normalny człowiek w nocy śpi
mówi pan psycholog

ale ja nie jestem normalnym człowiekiem
więc pozwalam sobie w nocy
na liczenie gwiazd na niebie
i szukanie pośród nich twojej twarzy
szarej i pochłoniętej codziennymi obowiązkami
bo już nie ma dla nas
beztroskiego czasu
są tylko noce smutne
samotne
i słowa
które godzą w serce jak kolec róży

niby piękne
ale jednak boli

lubię tak na ciebie czekać
choć tęsknię
bardzo

a gdy już mam cię obok
chcę mieć już na zawsze
twoje serce w swoich dłoniach

i na moich ustach
usta które smakują mi najbardziej na świecie

czasem tak lubię
grać pierwsze skrzypce
albo na czas

czasem w otwarte karty gram

ale najbardziej
to lubię grać ci na nerwach
to moja ulubiona gra

tak sobie jesteś dla mnie
a ja jestem dla ciebie

mam do kogo tęsknić
i dla kogo pisać wiersze

jak to robisz
że wszystko ode mnie dla ciebie

jakim cudem
moje szczęście nosi twoje imię
a ty nosisz w dłoniach moje małe serce

piję za dużo
choć już nie mogę i nie chcę

zalewam dziurę w duszy i w sercu
zalewam duszę i serce

i siebie topię w butelce