Twórczość, tancerkaa

Brzmi czasem banalnie
Nieprzekonująco
Mieć nadzieję
Twierdzą
A ja jednak jestem
Tak pewna swego
Że to niezbędnik
Mojego codziennego rejsu
Zamierzeń i zmierzeń
Nawet kruchych zwierzeń
Niezłudna
Nieprzebiegła
Podniebna za to
Nadzieja
Serca mojego mocy
Nie opuszczaj
Niezmiennie zdumiewaj
Przyciągaj Błękit
Rozposcieraj Zieleń
Bądź zaskakuj
Jesteś mi potrzebna
Do tak zwanego
Szczęścia

Rozsyłane wiersze
Poznają świat
I świat je poznaje
Nadal moje
Nie tak złudne
Złudzenie
Rozchwiana
Jego postać
Choć oddane
Wierzę
W dobre czułe
Ręce
Wrażliwość
Spojrzenia
Nadal moje
Zostają
Nie wymkną się
Na stałe
Wlasnoręczne
Te świeże i
Te dotąd pochowane
To moje
To o mnie
To o Tobie człowieku
O drodze tak
Uniwersalnej
Że aż zdumienie ...

Niemożliwe do spełnienia
Jednak absurdalnie marzę
O niełabędzim śpiewie
O cudzie Spotkania
O łasce Bliskości
O spojrzeniu w niebo z perspektywy obłoków
O zgłębianiu tajemnic korzeni
O koronacji drzew
O szybowaniu ptaków
O porannym wzrastaniu słońca
O jego wieczornej wymianie z księżycem
O naszym w tym udziale
Teraz

Nie pasujesz
Imię inność
Nie jesteś stworzona
Na obraz podobieństwo
Przeciętności
Jesteś jak przeciwności ludzkie
Takie nieludzkie
Nie wpasowujesz się
W schemat
Nici porozumień
Niewątpień
Nieprzeciętna?
Też nie
Raczej dziwna
W obyciu
I odbyciu siebie
Nieprzystająca
W punkt
Właśnie taka
Zawsze bez pary
Bez lustra
W człowieku
Wyciągasz ręce
Nasluchujesz wezwania
Jesteś
Niewypatrywana
Nieoczekiwana
Niechciana
Sama
Nikt
I nic
...
Czas na łzy
Czas wypłakać osobność
Na mojej pustyni
Nie mam WAS ...

Zawlaszczyć
Zwłaszcza
Miłość

Najlepiej wielką
Nie pierwszą z brzegu
Prawdziwą
O ile taka istnieje
Dotknąć
Zobaczyć
Posłuchać
Móc zamuskać
Zacalować
Naprzytulać
Zarywalizować
O nią
Jeśli trzeba
Wyobraźnią serca
Się wykazać
Zaprzepaszczając
Samotność

Tyle że nie potrafię
Wykrzesać serca z serca

Teraz czy zawsze?

Moich parapetów
chyba ostatnio
nie lubią rośliny
Za moimi oknami
Nie przepada słońce
Mądrych myśli
Nie chwyta umysł
Przebrzmialych dźwiecznych
Lecz niewdzięcznych
Melodii nie słyszę
Ciepłych uczuć
Nie odczuwam
Dobrych gwiazd
Może nie mam
Nie zauważyłam
Własnego zagubienia
Nie rozumiem
Rozproszenia
Przy pełnym skupieniu
Dawniej

Jak mogłam
Dać sobie odebrać
Światło
Iskrą
Nie jestem