Twórczość, rokoko

Kiedyś obiecalam Ci, ze w Twoje urodziny pójdziemy na spacer z najsmutniejszym psem ze schroniska, zawieziemy worki karmy i zjemy dobrą kolację. Dziś jest ten dzień, a ja byłam sama z wielkim owczarkiem. On był dziś najszczęśliwszym psem na ziemi, ja za to najsmutniejsza osobą. Dzisiejszy dzień był wyjątkowy, bo zrobiłam to co obiecałam, chociaż nie powinnam. Przynajmniej ten piękny owczarek był dziś szczęśliwy. Mam nadzieję, ze kiedyś bedzie już zawsze.

Dziś wysłałam ostatnią wiadomość do Ciebie. Nie będzie mniej, ani więcej. Dziś ręce trzęsły mi się trzy razy mocniej, dziś wypaliłam też ostatniego papierosa. Najbardziej szkoda mi tej miłości, która się kończy. Szkoda mi czasu i mojego serca, które nie jest już całe. Szkoda mi poranków, w których mnie budziłeś i spacerów nad Odrą. Szkoda najbardziej prostych rzeczy, których nie mam. Nigdy nie chciałam niczego więcej. Nie będę Twoją kobietą. Jestem sama i chociaż mam tłum ludzi wokół i śmieję się, to kiedy nie patrzą łzy ciekną mi nie po policzku, a w głowie.

Obudziłam się o 8:30. Sprawdziłam telefon, 5 nowych wiadomości, i żadna od Ciebie. Pamiętam, jak miesiąc temu na 16 piętrze zasłony otwierałam jak w filmie z widokiem na całą Warszawę, byłam wtedy sama w wielkim apartamencie, a najbardziej tęskniłam za Tobą. Kiedy dzwoniłeś wieczorem, ubierałam seksowną bieliznę, nalewałam wina i paliłam trzy świeczki, a Ty nawet o tym nie wiedziałeś. Pomogłeś mi uruchomić telewizor, bo wstydziłam się zejść na recepcję i śmiałeś się, kiedy opowiadałam Ci o tym. Nie chcę teraz wstawać, ani budzić się, nie chcę chodzić spać ani chodzić na spacer. Nie chcę moich ulubionych opolanek ani herbaty z miodem. Chcę tylko jednego, czego mieć nie mogę.

Nie jestem w stanie chodzić tymi samymi drogami, nie lubię tych kawiarni ani głupiego sklepu spożywczego. Nie lubię tego miasta i nie lubię brązowych oczu. Nie lubię niczego prócz białego sufitu i drugiej dziś paczki papierosów.

Znów dziś oglądałam nasze stare zdjęcie. Góry stołowe - grudzień 2017, stoję w Twojej czarne dużej kurtce po środku lasu i śmieję się, jak głupia, Ty patrzysz na mnie poważnym wzrokiem. Weszliśmy na szczyt, ale go nie widzieliśmy. Była cholerna mgła. Przemoczyłam wtedy buty do suchej nitki i z moich skarpetek lała się woda. Jak wróciliśmy, to kolejne dwie godziny spędziłam trzęsąc się z zimna pod kocem, a następne dwie dzięki Tobie.

Siedzę w pociągu relacja Dworzec Głowny -Psie Pole. W moim przedziale są tylko 3 osoby. Patrzę, jakbym podziwiała krajobraz, a tak naprawdę myślę o Tobie. I trzymając torebkę ściskam ją trzy razy mocniej, niż zwykle i błagam, żeby to był sen. Mam ochotę drzeć się i ryczeć, ale nie mogę. Mogę tylko palić papierosy, od kilkunastu dni nie jem nic, czasem piję wodę. Wchodząc do domu osuwam się na drzwiach i leżę z pustym wzrokiem, nic robić nie mogę. Mam burdel w domu, burdel w głowie. Chcę, żebyś stał na stacji psie pole, ale za każdym razem nie stoisz.

Ubieram kapelusz, czarny, jak Twoje nowe buty, Twój mercedes, moje ciemne włosy, Twoje ciemne okulary, drewniany panel, moje gole kolana, biała sukienka, skierki w oczach, autostrada, pół godziny drogi na Bielany, wysiadam, wysiadasz, wyścigi konne, robimy zakłady, śmiejesz się jak głupi, rozmowa, dwie rozmowy, trzy rozmowy, znów śmiech, dotykasz, spokój, wyścig, konie skaczą, pytasz jak mi się podoba, świetnie, naprawdę, knajpka włoska, krewetki koktajlowe, krewetki w pancerzach sama obieram, brudzę się obiadem, Ty brudzisz się sobą, wino biale, ciepłe, gorące, myślę o seksie, nie wiem o czym myślisz, ale widzę jesteś zakochany, patrzysz dziwnie, jedziemy dalej, droga, smiech, znów patrzysz na kolana, znów ta płyta w samochodzie, wysiadam, wysiadasz, to nie koniec, spacer, moje miasto, ławka, staw, uśmiech, rozmowa, druga rozmowa, trzecia rozmowa, szczęście, pojawia się szczęście, myślę fajnie Karola, wieczór, wracam, wracasz, chcesz się całować, chcę, ale nie całuję, zapominam kapelusza, wracam, nie caluję, patrzysz na mnie jak wybiegam po schodach, myślę, mija noc, kolejny dzień, dzień dobry, rozmowa, rozmowa, rozmowa, rozmowa, szczęście, odrobina więcej, uśmiecham się, chodzę, biegam, myślę, żyję, wychodzę, szczęście, środa, południe, nie odzywasz się, czwartek, nie odzywasz się, piątek, nie odzywasz się, oczy, zgasły, szczęścia, nie ma, leżę, płaczę, ryczę, nienawidzę, znów to samo

Brąz moich włosów na Twoim ramieniu, jeden kosmyk wypadł na okno. Kino zamknięte, po raz trzeci spózniliśmy się na seans. Gasisz silnik, ja gaszę emocje. Dwie i pół godziny na parkingu z widokiem na centrum handlowe, a ja śmieję się coraz głośniej. Nikt nie chce wracać do domu. Pytasz mnie co bym zabrała na bezludną wyspę, a ja mówię, że książkę z matematyki z odpowiedziami. Ty chciałbyś rower. Opierasz się o drzwi i wyłączasz telefon, dobrze wiesz, że go nie lubię. I dotykasz mnie rękami, mówisz o maleńkich pączkach na mieście i wielkiej kolejce do nich. I chociaż coś jest między nami, wiemy, że to nasze ostatnie spotkanie.

Możesz mnie mieć śmiejącą się na kolacji z Prosecco w lewej ręce, możesz mieć mój uśmiech z rana, kiedy jeszcze nie otworzysz oczu i możesz mieć mnie pod trzema gwiazdami na środku morza. Nie pisz smsa, nie dzwoń telefonem, zapukaj do drzwi, kiedy będę nieubrana, nieumalowana i najedzona obiadem, o 4 w południe zacznij mnie całować, jak w jedną z naszych najlepszych nocy. Włącz film z telefonu, ale patrz na mnie, podłącz myszkę do komputera i daj mi ją na prezent, odłącz prostownicę i powiedz, że lubisz moje kosmyki, namaluj dwa piegi i powiedz, że chcesz zostać. Na dzisiaj. Na jutro. Na zawsze.

Siedzę w trzech białych ścianach na czwartą niebiałą, nie ma już Ciebie we mnie. Lubiłam jak wyciągałeś parasol na deszcz i pamiętałeś o wszystkich świętach, jak dzwoniłeś co dwa dni i częstowałeś mnie słodyczami, jak godziłeś się na wszystko co zaproponowałam, ale to było mdłe. Nudne. Niedobre. Cieszą mnie tylko krótkie, przelotne znajomości, kilogramy chemii między nami, noce kończące się świtem pomiędzy Twoimi nogami. Chciałabym takiej magii na dzisiaj, na trzy dni, na weekend majowy i na zawsze.

Jestem zła na to, że spadł pierwszy śnieg, a ja byłam wtedy zdenerwowana, zamiast siedzieć w przytulnej knajpce z rana z Tobą i jestem zła na to, że wzięłam tą kurtkę, którą lubię, ale było mi w niej cholernie zimno i zła jestem, że tylko dziesięć procent rzeczy, których robię - lubię i jestem zła na siebie i na Ciebie i na Was , że nie jestem osobą ze swoich dziecięcych marzeń i głupio mi, bo jako mała dziewczynka byłam sto razy silniejsza, bardziej uparta i mocniejsza psychicznie i zupełnie nie wiem co się stało. Nie chcę tego, chcę małej siebie z zapartym tchem.