Twórczość, ReyLou

Czasami tak jak teraz, mam kolejny 'zryw' i marzenie, by coś osiągnąć. Setki myśli, tysiące planów na przyszłość. Niekiedy czuję taki wewnętrzny spokój, i wiem wtedy, że nic nie może mnie złamać, ani popsuć dobrego humoru. Ale są chwile, które nastają zaraz po ' zrywie'. Chwile, które chcę odrzucić poza siebie, ale one żyją jakby własnym życiem, poza tym wszystkim.

Czuję jakiś ciężar, który przygniata mnie od wewnątrz. Nie mogę się od niego uwolnić. Wszystko jest nie tak. Czuję się dziwnie samotna, opuszczona przez każdego, kto mógłby mi pomóc. Nie ma nikogo. Interesują się mną tylko jacyś psychopaci, którzy oczekują ode mnie nie wiadomo czego. Wszędzie ludzie chcący, bym im pomogła. Ale jak? Skoro nawet ze sobą sobie nie radzę? Chciałabym, żeby się ode mnie odczepili. Zostawili samej sobie. Dali spokój. Już wolę samotność niż ciągle słyszeć te głupie pytania. Nikt nie traktuje mnie poważnie, może dlatego,że zazwyczaj zachowuję się jak wariat gadając o śmierci. Właśnie tego potrzebuję, chcę się komuś wygadać.Oni wyśmiewają mnie za to, jaka jestem. Nie mogą wiedzieć, co czuję. Nie obchodzi ich to. Dziwią się, że nie mam znajomych. Przecież żyję w świecie fikcji. Internet to mój drugi dom. Tu jest lepiej, niż gdziekolwiek indziej.

Chase oparł się o ścianę. Miał zamiar przeanalizować całą sytuację, której przed chwilą był świadkiem.
Jego własny brat, który jako jedyny interesował się jego życiem, odebrał mu dziewczynę. Na wspomnienie Luce i Michael'a zrobiło mu się niedobrze. Gdyby postał tam jeszcze dłużej mógłby się rozpłakać, a tego za wszelką cenę starał się uniknąć. Wyszedł z pokoju brata jak najszybciej się dało, nie czekając na jakiekolwiek tłumaczenia ze strony Luce. Zanim zatrzasnął za sobą drzwi dostrzegł na jej twarzy grymas bólu. Nic nie powiedziała, tylko patrzyła zbolałym wzrokiem, gdy ten starał się zrozumieć jej postępowanie. To ją obwiniał najbardziej. Brata również, ale zanim zaczął spotykać się z Luce, doszły do niego okropne plotki na jej temat, w które nie chciał wierzyć. Dla niego Luce była idealna. Miłość do tej dziewczyny przysłoniła mu całą prawdę, którą tak skrzętnie starał się odrzucić. Teraz zrozumiał swój błąd, chociaż było już za późno.
Wziął głęboki wdech i skierował się do drzwi. Nie mógł całego dnia przesiedzieć w swoim pokoju i się ukrywać. Takie zachowanie zupełnie do niego nie pasowało.

Umieram każdego dnia, lecz wciąż jestem nieśmiertelna.